Kronika Polska Prokosza p.n.e. (poprawiona)   Kronika polska przez Prokosza w wieku X napisana, z dodatkami z Kroniki Kagnimira, pisarza wieku XI, i z przypisami krytycznymi komentatora wieku XVIII pierwszy raz wydrukowana z rękopisma nowo wynalezionego.

Kronika Polska Prokosza n.e. (poprawiona)   – falsyfikat rzekomego kronikarza Prokosza z 936 roku, w rzeczywistości sfabrykowana przez Przybysława Dyjamentowskiego albo napisana jako żart towarzyski około 1825 roku przez generała Franciszka Morawskiego. Sam Prokosz miał być jakoby mnichem benedyktyńskim, zmarłym w 986 roku.

Pierwsi Piastowie – książęta i królowie Polski – umowne określenie przedstawicieli dynastii Piastów czynnych od IX do końca XII wieku. Do grupy tej zaliczani są Piastowie do pokolenia potomków Bolesława III Krzywoustego włącznie.

Piastowie Śląscy – linia dynastii Piastów zapoczątkowana przez Władysława Wygnańca panująca w licznych księstwach śląskich w XII wieku. Ostatnim księciem śląskim z rodu Piastów, a także z całej dynastii był Jerzy IV Wilhelm w XVII wieku.

Piastowie Małopolscy, Mazowieccy, Kujawscy i Dobrzyńscy

Piastowie Wielkopolscy – linia Piastów biorąca swój początek od Mieszka III Starego. W linii męskiej wygasła na księciu Przemyśle II, królu Polski, w linii żeńskiej na księżnej kaliskiej Jadwidze, żonie Władysława I Łokietka, królowej Polski.

Przemyślidzi – książęta krakowscy – pierwszym władcą Polski z dynastii Przemyślidów był Wacław II, który w 1291 roku opanował Kraków, a w 1300 roku zajął Wielkopolskę i koronował się w Gnieźnie na króla Polski. Ze względu na przedwczesną śmierć nie doszło do koronacji jego syna i następcy Wacława III, jednak przez kilka miesięcy jego władza była uznawana na ziemiach polskich.

Andegawenowie – królowie Polski zaczęli rządy w Królestwie Polskim w 1370 roku, kiedy na tronie zasiadł Ludwik Węgierski. Geneza przejęcia władzy w Polsce przez dynastię Andegawenów wiąże się ze schyłkiem rządów Władysława Łokietka i czasami panowania jego syna, Kazimierza Wielkiego.

Jagiellonowie – gałąź dynastii Giedyminowiczów, wywodząca się od Władysława II Jagiełły, wielkiego księcia litewskiego i króla Polski. Jej przedstawiciele panowali w Polsce, w Wielkim Księstwie Litewskim, w Czechach oraz na Węgrzech i w Chorwacji.

Wiśniowieccy – magnacki ród książęcy, pieczętujący się herbem Korybut, z którego pochodził król Polski i wielki książę litewski Michał Korybut Wiśniowiecki.

Koreccy herbu Pogoń Litewska II – wymarły, polski ród książęcy pochodzenia wielkolitewskiego. Protoplastą rodu był Aleksander Patrykiejewicz, przodek dynastii Giedyminowiczów. Gniazdem rodziny był zamek w Korcu na Wołyniu.

Czartoryscy żyjący do dziś, polski ród książęcy pochodzenia wielkolitewskiego. Protoplastą rodu był najprawdopodobniej Konstanty, potomek dynastii Giedyminowiczów. Jego bratem stryjecznym był król Władysław II Jagiełło. Czartoryscy po kądzieli byli również potomkami Kazimierza III Wielkiego. Gniazdem rodu był Czartorysk w dawnym województwie wołyńskim, położony w dzisiejszej Ukrainie.

Władcy elekcyjni Rzeczypospolitej Obojga Narodów – królowie elekcyjni byli wybierani w latach 1573 – 1795. Ostatnim z nich był Stanisław August Poniatowski, którego rządy skończyły się wraz z trzecim rozbiorem Polski.

Księstwo Warszawskie – istniejące w latach 1807–1815 państwo polskie związane unią personalną z Królestwem Saksonii. Formalnie niepodległe, z własną konstytucją, Sejmem, Senatem, rządem i armią oraz suwerennym władcą, którym był król saski.