Kazimierz I Kujawski ojciec Siemowita Dobrzyńskiego	Eufrozyna Opolska matka Siemowita Dobrzyńskiego	Leszek Czarny brat Siemowita Dobrzyńskiego	Siemomysł Inowrocławski brat Siemowita Dobrzyńskiego	Władysław I Łokietek brat Siemowita Dobrzyńskiego	Kazimierz II Łęczycki brat Siemowita Dobrzyńskiego
Anastazja Halicka żona Siemowita Dobrzyńskiego	Leszek Dobrzyński syn Siemowita Dobrzyńskiego	Władysław Garbaty syn Siemowita Dobrzyńskiego	Bolesław Dobrzyński syn Siemowita Dobrzyńskiego

Siemowit był piątym najmłodszym synem Kazimierza kujawskiego, a trzecim pochodzącym z jego małżeństwa Eufrozyną, księżniczką opolską. Po śmierci ojca w 1267r. Siemowit znalazł się pod opieką matki, która w latach 1267r.-1275r. sprawowała regencję w księstwie brzesko-dobrzyńskim. Od ok. 1287r. w wyniku podziału Siemowit został udzielnym księciem dobrzyńskim. Rządy w nadgranicznym księstewku nie należały do najłatwiejszych, o czym najmłodszy Kazimierzowic przekonał się w 1293r. dostając się do niewoli litewskiej, podczas najazdu tego bałtyckiego ludu. Z niewoli wydostał się dopiero dwa lata później, dzięki ucieczce. W czasie nieobecności Siemowita władzę w księstwie przejął Władysław Łokietek, który w 1295r. oddał na powrót władzę młodszemu bratu. Po odzyskaniu wolności Siemowit zaczął prowadzić bardziej samodzielną politykę i ożenił się z Anastazją córką Lwa Halickiego. Małżeństwo to być może zresztą było inspirowane przez Władysława Łokietka. W 1300r. wobec klęski polityki Władysława i koronacji Wacława II na króla Polski Siemowit złożył hołd Przemyślidzie. Prowadzona następnie polityka proczeska przyniosła w 1303r. bunt własnych poddanych pod dowództwem Wojsława Trojdenowica. Stało się to zapewne z inspiracji zagorzałego przeciwnika rządów Wacława II – księcia Inowrocławia Leszka. Do władzy Siemowit został przywrócony dopiero w 1305r. w wyniku pomocy wiernego księciu dworzanina Andrzeja z Krakowa. Po odzyskaniu księstwa Siemowit ostatecznie opowiedział się za polityką Władysława Łokietka i prawdopodobnie całkowicie mu się podporządkował. Siemowita, jako że posiadał on rozliczne kontakty ze swoimi najbliższymi sąsiadami – Krzyżakami, uważa się za pomysłodawcę projektu sprowadzenia zakonu do walki z najeźdźcami brandenburskimi na Pomorzu Gdańskim, co w ostatecznym rozrachunku jednak nie było najlepszą decyzją. W 1310r. w związku z zaprzestaniem płacenia dziesięciny Siemowit i jego rodzina znaleźli się pod klątwą kościelną zdjętą dopiero po śmierci księcia w 1316r. Siemowit dobrzyński zmarł najprawdopodobniej w 1312r., chociaż starsza historiografia z Oswaldem Balzerem na czele optowała za wcześniejszym zgonem księcia w 1306r. podczas wielkiego najazdu litewskiego na Dobrzyń. Obecnie pomysł ten, na skutek dotarcia do dokumentów poświadczających życie Siemowita po tej dacie, zarzucono. Nie wiadomo, gdzie Siemowit został pochowany.

Z małżeństwa z Anastazją dochował się książę dobrzyński trzech synów: Leszka (jego istnienie w związku z pojawieniem się tylko w jednym źródle jest jednak wątpliwe), Władysława zwanego Garbatym, oraz Bolesława. Do 1316r. regencję nad małoletnimi książętami sprawowała matka Anastazja wraz z Władysławem Łokietkiem.