Fryderyk Jagiellończyk
(ur. 27
kwietnia 1468r. w Krakowie,
zm. 14
marca 1503r. tamże)
– królewicz
polski i
książę litewski, kardynał, arcybiskup
gnieźnieński i prymas Polski, biskup
krakowski.
Kazimierz IV
Jagiellończyk
ojciec Fryderyka
Jagiellończyka |

Elżbieta
Rakuszanka
matka Fryderyka
Jagiellończyka |

Jadwiga Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Św. Kazimierz
brat Fryderyka
Jagiellończyka |

Elżbieta
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Elżbieta
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Anna
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Elżbieta
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Zofia
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Barbara
Jagiellonka
siostra Fryderyka
Jagiellończyka |

Zygmunt I Stary
brat Fryderyka
Jagiellończyka |
Jan I Olbracht
brat Fryderyka
Jagiellończyka |
Aleksander
Jagiellończyk
brat Fryderyka
Jagiellończyka |
Władysław II
Jagiellończyk
brat Fryderyka
Jagiellończyka |
|
|
|
|
Był szóstym synem i dziewiątym
dzieckiem Kazimierza Jagiellończyka, króla Polski i
wielkiego księcia litewskiego, i jego żony Elżbiety
Rakuszanki.
Imię otrzymał po cesarzu Fryderyku III. Ojcem chrzestnym
Fryderyka Jagiellończyka był Protazy, biskup ołomuniecki.
13 kwietnia 1488r., po śmierci biskupa Jana Rzeszowskiego,
został wybrany przez kapitułę krakowską biskupem krakowskim.
Przyjął wówczas cztery niższe święcenia duchowne; 2 maja
1488r. wybór został potwierdzony przez papieża. Ojciec dążył
do zapewnienia mu także biskupstwa warmińskiego,
jednak kapituła warmińska ubiegła króla, wybierając w
1489r. Łukasza Watzenrodego.
Działał na rzecz objęcia tronu polskiego przez brata, Jana
Olbrachta w 1492r.
Po śmierci Zbigniewa Oleśnickiego został mianowany 2
października 1493r. arcybiskupem gnieźnieńskim (jednocześnie
prymasem Polski); od tej chwili łączył w jednym ręku dwa
tradycyjnie najważniejsze biskupstwa w Polsce. Jego pozycję
w Kościele polskim wzmocniła jeszcze nominacja kardynalska;
papież Aleksander VI kreował go 20 września 1493r.
kardynałem prezbiterem kościoła tytularnego Sanctae
Luciae in septem soliis (lub) viis. Po nominacji
na gnieźnieńską stolicę arcybiskupią przyjął sakrę biskupią.
Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496r. 6
maja 1499r. podpisał w Krakowie akt odnawiający unię
polsko-litewską. Podpisał dekret elekcyjny Aleksandra
Jagiellończyka na króla Polski 3 października 1501r. Był
sygnatariuszem unii piotrkowsko-mielnickiej 1501r.
Kierował się w swoich działaniach dobrem
dynastii Jagiellonów, ale dbał również o sprawy kościelne.
Rozwijał w obu swoich diecezjach kult świętych, troszczył
się o życie liturgiczne oraz należyty poziom życia
duchowieństwa; przeprowadzał synody diecezjalne i
prowincjonalne.

|