Zygmunt II August kochanek Zuzanny Orłowskiej

Według relacji dworzanina króla Polski Zygmunta II Augusta, Zuzanna Orłowska miała być nieślubną córką kanonika krakowskiego, jednak źródła urzędowe wskazują, iż jej ojcem był Szymon Szabin Charytański. Jej związek z królem Zygmuntem rozpoczął się po wyjeździe królowej Katarzyny Habsburżanki z Krakowa i trwał siedem lat. Najprawdopodobniej przyczyną rozstania Zuzanny z królem była jej zdrada. Po śmierci władcy Zuzanna Orłowska wyszła za mąż za polskiego szlachcica Piotra Bogatkę, który w 1589 został starostą bielickim. W 1583 Piotr Bogatko zapisał swojej żonie 2400 florenów jako oprawę wiana. Z małżeństwa Zuzanny i Piotra pochodziło czterech synów: Jan – łożniczy królewski, Mikołaj, Piotr – dworzanin królewski i Paweł.



Orłowska podejrzewana była o znajomość magii. Wraz ze swoją ciotką, znachorką (guślarką) Korycką, miała zajmować się leczeniem Zygmunta Augusta, a za swoje usługi otrzymywała wysokie wynagrodzenie. Około 1568 roku otrzymała 800 złotych, kolebkę i kolasę oraz wiele innych cennych przedmiotów wartych 4 tysiące złotych polskich. Podczas kolejnego ataku choroby u władcy Korycka i Orłowska odmówiły mu dalszej pomocy. Zuzanna twierdziła, że to król ją porzucił i zakochał się w Barbarze Giżance. Zgodnie z tym, co zanotował Świętosław Orzelski, skarżyła się, że: Król zwodziciel, z litewskiej i włoskiej krwi zmieszanej pochodzący, z nikim nie postępował szczerze; odpłacając się za wstyd którym mię okrył, chcę mu oddać złe za złe. Podobno też co czwartek używała czarów i sypała groch na rozżarzone węgle, mówiąc: Ten kto mnie porzucił, niech tak się męczy i skwierczy.