Judyta Maria Salicka
(ur. 1047r., zm. 14 marca po 1105r.) – córka cesarza rzymskiego, króla Niemiec i Italii, Henryka III Salickiego i Agnieszki z Poitou, żona króla Węgier Salomona, a następnie księcia polskiego Władysława I Hermana.

Urodziła się w 1047r. jako najmłodsza córka Henryka III, Świętego Cesarza Rzymskiego i Agnieszki z Poitou, córki księcia Akwitanii Wilhelma V. W 1058r. została zaręczona z późniejszym mężem – Salomonem. Dokładna data ślubu nie jest znana, nastąpiło to między 1063r. a 1066r. Małżeństwo nie układało się pomyślnie, oboje nie dotrzymywali wierności małżeńskiej. Wszystko wskazuje na to, że był to związek bezdzietny. Pojawiła się odosobniona teoria, jakoby mieli mieć córkę Zofię, żonę Poppona, hrabiego Bergu. Uchodzi ona za błędną już z samych względów chronologicznych.
 

Władysław I Herman
 mąż Judyty Marii Salickiej
Adelajda
 córka Judyty Marii Salickiej
Agnieszka
Władysławówna
 córka Judyty Marii Salickiej


Po śmierci Salomona, między 1087r. a 1091r. została drugą żoną Władysława I Hermana. Po ich ślubie Otton z Bambergu został mianowany dworskim kapelanem księżnej. Urodziła mu 3 córki: nieznaną z imienia żonę ruskiego księcia, Agnieszkę i nieznaną z imienia żonę polskiego możnowładcy, dawniej niesłusznie identyfikowaną z Adelajdą, żoną Dypolda III.

Być może za jej pośrednictwem przybył do Polski kodeks liturgiczny, zwany Ewangeliarzem Emmeramskim.

Miała najprawdopodobniej duży wpływ na życie polityczne kraju. Przypuszcza się, że była kochanką wojewody i komesa pałacowego na dworze Władysława Hermana – Sieciecha. Razem z nim Judyta Maria starała się odwlec od walki o władzę po ojcu pierworodnego księcia Zbigniewa. To dzięki jej zabiegom w 1089r. Władysław odesłał najstarszego syna do Saksonii. Zbigniew został umieszczony w żeńskim klasztorze w Quedlinburgu, gdzie przeoryszą była starsza siostra Judyty – Adelajda.

W 1105r. Judyta, wdowa po księciu Władysławie Hermanie (zmarł w 1102r.), podarowała opactwu benedyktynów tynieckich, wioski należące do jej wiana, m.in: Tuchów i Lubaszową.

Jej śmierć zanotował nekrolog klasztorny benedyktynek w Weltenburgu pod dniem czternastego marca nieznanego roku. Pochowana prawdopodobnie w klasztorze w Admont.