Mieszko III Stary ojciec Mieszka Młodszego

Eudoksja Izjasławówna matka Mieszka Młodszego

Władysław III Laskonogi brat Mieszka Młodszego

Bolesław Mieszkowic brat Mieszka Młodszego

Anastazja Mieszkówna siostra Mieszka Młodszego

Salomea Mieszkówna siostra Mieszka Młodszego

Na kartach historii Mieszko pojawił się po raz pierwszy w 1167 w dokumencie Kazimierza II Sprawiedliwego i Mieszka III, wydanym na zjeździe w Jędrzejowie, jako jeden z synów księcia wielkopolskiego.

W 1177 lub 1179 w wyniku ogólnokrajowej rewolty przeciwko Mieszkowi Staremu, młody książę wraz z rodzicami i rodzeństwem znalazł się na wygnaniu. Do kraju powrócił zapewne razem z ojcem w roku 1181.

W 1184 dzięki sprytnym zabiegom dyplomatycznym ojca Mieszko Młodszy został wyznaczony przez schorowanego księcia Leszka Bolesławowica namiestnikiem dzielnicy mazowieckiej i kujawskiej, z prawem do sukcesji po swojej śmierci. Samowolne i okrutne rządy Mieszka Młodszego skłoniły jednak Leszka do ugody z Kazimierzem II Sprawiedliwym i wygnania namiestnika (zmieniono wtedy również testament).

W 1191 kiedy Mieszko Stary opanował chwilowo Małopolskę, postanowił, że jeden z jego synów (Mieszko Młodszy lub Bolesław Mieszkowic) ma sprawować tam w jego imieniu władzę. Jednak Kazimierz Sprawiedliwy szybko odzyskał kontrolę nad dzielnicą, a Mieszko Młodszy (lub Bolesław) trafił na krótko do niewoli.

W tym to też momencie Mieszko III Stary zdecydował się wyznaczyć księstwo kaliskie, jako uposażenie swojego syna – imiennika.

Mieszko Młodszy zmarł 2 sierpnia 1193 i został pochowany w kolegiacie św. Pawła Apostoła w Kaliszu. Grobowiec księcia odnaleziono podczas badań archeologicznych prowadzonych w latach 1958–1960 przez Krzysztofa Dąbrowskiego.

Z nieznanych powodów książę kaliski nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa; po jego śmierci Mieszko III Stary przekazał księstwo kaliskie swojemu najstarszemu synowi Odonowi Mieszkowicowi.