Konstancja Habsburżanka

Konstancja Habsburżanka (ur. 24 grudnia 1588r. w Grazu, zm. 10 lipca 1631r. w Warszawie) – królowa Polski i Szwecji, córka arcyksięcia Karola Styryjskiego i Marii Anny Bawarskiej, siostra Anny, pierwszej żony i druga żona Zygmunta III Wazy, matka Jana II Kazimierza Wazy, starościna brodnicka w latach 1625r.–1631r., starościna golubska w latach 1625r.–1631r., starosta leżajski.
 
Zygmunt III Waza
mąż Konstancji
Habsburżanki

Anna Habsburżanak
siostra Konstancji
Habsburżanki

Jan II Kazimierz
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki

Jan Albert Waza
syn Konstancji
Habsburżanki

Aleksander Karol
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki

Anna Katarzyna
Konstancja
Wazówna
córka Konstancji
Habsburżanki

Karol Ferdynand
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki
         


Jej dziadkami ze strony ojca byli: cesarz Ferdynand I Habsburg i Anna Jagiellonka, natomiast ze strony matki: Albert V, książę Bawarii oraz Anna Habsburżanka.

Miała czternaścioro rodzeństwa; w tym cesarza rzymsko-niemieckiego Ferdynanda II, Małgorzatę Austriacką królową Hiszpanii i Portugalii, arcyksięcia Tyrolu Leopolda V, Marię Austriacką księżnę Toskanii i Annę Habsburżankę – pierwszą żonę Zygmunta III Wazy, królową Polski i Szwecji.

Po śmierci Anny 11 grudnia 1605r. Zygmunt III ożenił się z Konstancją. Zaraz po ślubie królowa zdobyła wpływ na politykę króla. Stała się gorącą rzeczniczką Habsburgów na polskim dworze. Wpływała na rozdawanie urzędów dworskich, duchownych i senatorskich. Starała się w ten sposób tworzyć silne stronnictwo dworskie. Aby wzmocnić swoją pozycję wydawała za mąż swoje dwórki za znaczniejszych magnatów, m.in. Albrychta Stanisława Radziwiłła.

Królowa była bardzo wykształcona. Oprócz ojczystego języka niemieckiego znała łacinę, hiszpański, włoski i polski. Nauczyła się go zaraz po swojej koronacji, ale rzadko się nim posługiwała. Była żarliwą katoliczką, słuchała od dwóch do czterech mszy dziennie, odmawiała różaniec, czytała modlitewniki i brewiarze. Pomimo że miała do dyspozycji dwie kaplice w wielu komnatach poustawiała ołtarzyki. Chciała zapewnić polski tron swojemu najstarszemu synowi Janowi Kazimierzowi, z pominięciem Władysława, syna Zygmunta III z pierwszego małżeństwa, któremu miał przypaść tron szwedzki lub moskiewski. Pomysł ten nie został zrealizowany, a królowa zmarła na udar 10 lipca 1631r. Wcześniej kupiła dobra żywieckie, aby po śmierci stały się zabezpieczeniem jej synów i sfinansowała budowę kilku pałaców w Warszawie (wszystkie spłonęły lub zostały zniszczone) dla swoich dzieci. Była także opiekunką księży, malarzy i poetów. Została pochowana w podziemiach kaplicy Wazów w katedrze wawelskiej. Była kobietą zapobiegliwą.