Konstancja Habsburżanka (ur. 24
grudnia1588r. w Grazu,
zm. 10
lipca1631r. w Warszawie)
– królowa Polski i Szwecji, córka arcyksięcia Karola
Styryjskiego i Marii
Anny Bawarskiej,
siostra Anny,
pierwszej żony i druga żona Zygmunta
III Wazy,
matka Jana
II Kazimierza Wazy,
starościna brodnicka w latach 1625r.–1631r.,
starościna golubska w latach 1625r.–1631r., starosta
leżajski.
Zygmunt III Waza
mąż Konstancji
Habsburżanki
Anna Habsburżanak
siostra Konstancji
Habsburżanki
Jan II Kazimierz
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki
Jan Albert Waza
syn Konstancji
Habsburżanki
Aleksander Karol
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki
Anna Katarzyna
Konstancja
Wazówna
córka Konstancji
Habsburżanki
Karol Ferdynand
Waza
syn Konstancji
Habsburżanki
Jej dziadkami ze strony ojca
byli: cesarz Ferdynand I Habsburg i Anna Jagiellonka,
natomiast ze strony matki: Albert V, książę Bawarii
oraz Anna Habsburżanka.
Miała czternaścioro rodzeństwa; w tym cesarza
rzymsko-niemieckiego Ferdynanda II, Małgorzatę
Austriacką królową Hiszpanii i Portugalii, arcyksięcia
Tyrolu Leopolda V, Marię Austriacką księżnę Toskanii i Annę
Habsburżankę – pierwszą żonę Zygmunta III Wazy,
królową Polski i Szwecji.
Po śmierci Anny 11 grudnia 1605r. Zygmunt III ożenił się z
Konstancją. Zaraz po ślubie królowa zdobyła wpływ na
politykę króla. Stała się gorącą rzeczniczką Habsburgów na
polskim dworze. Wpływała na rozdawanie urzędów dworskich,
duchownych i senatorskich. Starała się w ten sposób tworzyć
silne stronnictwo dworskie. Aby wzmocnić swoją pozycję
wydawała za mąż swoje dwórki za znaczniejszych magnatów,
m.in. Albrychta Stanisława Radziwiłła.
Królowa była bardzo wykształcona. Oprócz ojczystego języka
niemieckiego znała łacinę, hiszpański, włoski i polski.
Nauczyła się go zaraz po swojej koronacji, ale rzadko się
nim posługiwała. Była żarliwą katoliczką, słuchała od dwóch
do czterech mszy dziennie, odmawiała różaniec, czytała
modlitewniki i brewiarze. Pomimo że miała do dyspozycji dwie
kaplice w wielu komnatach poustawiała ołtarzyki. Chciała
zapewnić polski tron swojemu najstarszemu synowi Janowi
Kazimierzowi, z pominięciem Władysława, syna Zygmunta III z
pierwszego małżeństwa, któremu miał przypaść tron szwedzki
lub moskiewski. Pomysł ten nie został zrealizowany, a
królowa zmarła na udar 10 lipca 1631r. Wcześniej
kupiła dobra żywieckie, aby po śmierci stały się
zabezpieczeniem jej synów i sfinansowała budowę kilku
pałaców w Warszawie (wszystkie spłonęły lub zostały
zniszczone) dla swoich dzieci. Była także opiekunką księży,
malarzy i poetów. Została pochowana w podziemiach kaplicy
Wazów w katedrze wawelskiej. Była kobietą zapobiegliwą.