Elżbieta Przemyślidka
Elżbieta, czes. Alžběta Přemyslovna (ur. przed 1288r. lub
między majem a 4 października 1305r. lub przed 5
października 1305r., zm. przed czerwcem 1347r.) – nieślubna
córka króla Czech Wacława II lub Wacława III i nieznanej z
imienia matki.
Wacław II
ojciec Anny Przemyślidki |
Małgorzata Czeska
siostra Anny Przemyślidki |
Agnieszka
Przemyślidka
siostra Anny Przemyślidki |
Wacław III
brat Anny Przemyślidki |
Anna
Przemyślidka
siostra Anny Przemyślidki |
9 stycznia 1332r. na prośbę
króla Jana Luksemburskiego papież Jan XXII zezwolił, aby
Elżbieta, córka nieżyjącego króla Wacława, wystąpiła z
klasztoru cysterek w Pohledzie i wstąpiła do klasztoru
benedyktynek św. Jerzego w Pradze. Udzielił jej także
dyspensy od nieślubnego pochodzenia i zezwolił na objęcie
wszelkich klasztornych urzędów, łącznie z funkcją opatki
(czes. abatyše). W dokumencie są też zawarte informacje, że
Elżbieta była chora (debilitas corporis), a urodziła się w
momencie, gdy jej ojciec był jeszcze stanu wolnego. To
sugeruje, że Elżbieta była raczej córką Wacława III (w
chwili wydania dokumentu miałaby nie mniej niż 27 lat) niż
Wacława II (wówczas musiałaby mieć co najmniej 45 lat).
W 1340r. Elżbieta została opatką nowo założonego w
Pustiměřy, przez biskupa ołomunieckiego Jana Volka,
pierwszego klasztoru benedyktyńskiego na Morawach. W
dokumencie fundacyjnym określono ją jako krewną (consaguiena)
margrabiego morawskiego Karola, który był współfundatorem
klasztoru, i rodzoną siostrę (germana) Jana Volka, co
wskazywałoby, że była córką Wacława II. Mógł to być jednak
tylko zabieg retoryczny mający na celu podkreślenie
bliższego pokrewieństwa Elżbiety z Janem Volkiem niż z
margrabią Karolem.
Elżbieta była opatką klasztoru w Pustiměřy aż do śmierci, a
jej następczyni pojawiła się w czerwcu 1347r. – zatem
nieślubna córka czeskiego króla zmarła przed tą datą.
|