Kazimierz Czartoryski ojciec Konstancji Zofii Czartoryskiej	Elżbieta Morsztyn matka Konstancji Zofii Czartoryskiej	Fryderyk Michał Czartoryski brat Konstancji Zofii Czartoryskiej	August Aleksander Czartoryski brat Konstancji Zofii Czartoryskiej	Teodor Kazimierz Czartoryski brat Konstancji Zofii Czartoryskiej	Ludwika Elżbieta Czartoryska siostra Konstancji Zofii Czartoryskiej
Stanisław Poniatowski mąż Konstancji Zofii Czartoryskiej	Kazimierz Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Franciszek Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Aleksander Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Stanisław August Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Teodor Feliks Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej
Andrzej Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Michał Jerzy Poniatowski syn Konstancji Zofii Czartoryskiej	Ludwika Maria Poniatowska córka Konstancji Zofii Czartoryskiej	Izabella Poniatowska córka Konstancji Zofii Czartoryskiej

16 września 1720 w kościele św. Jana w Warszawie poślubiła Stanisława Poniatowskiego. Z małżeństwa Konstancji i Stanisława pochodziło dziewięcioro dzieci:
- Kazimierz, podkomorzy koronny
- Franciszek, kanonik i proboszcz katedry krakowskiej
- Aleksander, adiutant księcia Karola Lotaryńskiego
- Ludwika Maria, żona Jana Jakuba Zamoyskiego
- Izabella, żona Jana Klemensa Branickiego, a po jego śmierci Andrzeja Mokronowskiego
- Stanisław August, król Polski
- Teodor Feliks, zmarły w dzieciństwie
- Andrzej, feldmarszałek austriacki
- Michał Jerzy, ostatni prymas Polski przed rozbiorami

Konstancja Poniatowska opisywana była jako osoba niezwykle inteligentna i ambitna, lecz zarazem cechowała ją religijność granicząca z dewocją. Najprawdopodobniej to za jej przyczyną jej drugi syn Franciszek został w młodym wieku przeznaczony do stanu duchownego wysłany do seminarium. We wrześniu 1733 Konstancja wraz z dziećmi wyjechała do Gdańska, gdzie mieszkała przez kolejne sześć lat, dbając o wszechstronną edukację swoich dzieci. W 1739 wróciła do Warszawy, gdzie trwała budowa pałacu Poniatowskich przy Krakowskim Przedmieściu projektu Jana Zygmunta Deybla. Początkowo współpracująca wraz z braćmi w ramach stronnictwa Familia, pod koniec życia Konstancja wycofała się z życia politycznego i pokłóciła z rodzeństwem. Została pochowana w kościele w Janowie (obecnie Iwano-Frankowe), gdzie istniał jej nagrobek z epitafią na tablice marmurowej.