Matylda Brandenburska

Matylda brandenburska (pol. Matylda brandenburska, niem. Matilda von Brandenburg; ur. ok. 1270 – niemiecka księżniczka z dynastii askańskiej, zm. 1 czerwca 1298) – niemiecka księżniczka z dynastii askańskiej, księżna wrocławska i księżna polska.

Była drugą córką Ottona V Długiego, margrabiego Brandenburgii-Salzwedel, i jego żony Judyty z Hennebergu, córki hrabiego Hermana I, hrabiego Hennebergu i dziedziczki Coburga i Schmalkalden.

 

Henryk IV
Probus
mąż Matyldy
Brandenburskiej
Beatrycze
siostra Matyldy
Brandenburskiej


Matylda miała sześcioro rodzeństwa, trzech braci i trzy siostry. Dwaj jej bracia, Albert i Otto, zmarli młodo, a najstarszy, Herman, odziedziczył całe ojcowskie posiadłości. Starsza siostra Matyldy Beatrycze wyszła za mąż za Bolka I Surowego, księcia świdnickiego w 1284 roku. Pozostałe dwie siostry to Kunigunde, która zmarła niezamężna, i Judyta, która poślubiła Rudolfa I, księcia Sachsen-Wittemberg w 1303 roku.

Małżeństwo siostry Matyldy ze śląską gałęzią dynastii Piastów prawdopodobnie przyczyniło się do jej przyszłego ślubu.

W latach 1287/1288 Matylda poślubiła Henryka IV Probusa, księcia wrocławskiego i wielkiego księcia Polski i została jego drugą żoną. Poprzednie małżeństwo Henryka IV z córką księcia opolskiego Władysława (być może o imieniu Konstancja) zakończyło się albo jej śmiercią, albo jej odrzuceniem i zesłaniem do ojczyzny. Według innych źródeł prawdziwym powodem spornego zwolnienia księżniczki opolskiej było to, że Henryk IV utrzymywał romans z Matyldą i chciał się z nią ożenić.

Ponieważ para była krewnymi, potrzebowali papieskiej dyspensy, która prawdopodobnie została udzielona wkrótce po ślubie. Nie mieli dzieci.

23 czerwca 1290 roku Henryk IV zmarł niespodziewanie, prawdopodobnie otruty. Wkrótce potem Matylda wróciła do Brandenburgii, gdzie zmarła przed 1 czerwca 1298 i została pochowana w cystersie Kloster Lehnin.