Matylda Brandenburska
Matylda brandenburska (pol.
Matylda brandenburska, niem. Matilda von Brandenburg; ur.
ok. 1270 – niemiecka księżniczka z dynastii askańskiej, zm.
1 czerwca 1298) – niemiecka księżniczka z dynastii
askańskiej, księżna wrocławska i księżna polska.
Była drugą córką Ottona V Długiego, margrabiego
Brandenburgii-Salzwedel, i jego żony Judyty z Hennebergu,
córki hrabiego Hermana I, hrabiego Hennebergu i dziedziczki
Coburga i Schmalkalden.
Henryk IV
Probus
mąż Matyldy
Brandenburskiej |
Beatrycze
siostra Matyldy
Brandenburskiej |
Matylda miała sześcioro
rodzeństwa, trzech braci i trzy siostry. Dwaj jej bracia,
Albert i Otto, zmarli młodo, a najstarszy, Herman,
odziedziczył całe ojcowskie posiadłości. Starsza siostra
Matyldy Beatrycze wyszła za mąż za Bolka I Surowego, księcia
świdnickiego w 1284 roku. Pozostałe dwie siostry to
Kunigunde, która zmarła niezamężna, i Judyta, która
poślubiła Rudolfa I, księcia Sachsen-Wittemberg w 1303 roku.
Małżeństwo siostry Matyldy ze śląską gałęzią dynastii
Piastów prawdopodobnie przyczyniło się do jej przyszłego
ślubu.
W latach 1287/1288 Matylda poślubiła Henryka IV Probusa,
księcia wrocławskiego i wielkiego księcia Polski i została
jego drugą żoną. Poprzednie małżeństwo Henryka IV z córką
księcia opolskiego Władysława (być może o imieniu
Konstancja) zakończyło się albo jej śmiercią, albo jej
odrzuceniem i zesłaniem do ojczyzny. Według innych źródeł
prawdziwym powodem spornego zwolnienia księżniczki opolskiej
było to, że Henryk IV utrzymywał romans z Matyldą i chciał
się z nią ożenić.
Ponieważ para była krewnymi, potrzebowali papieskiej
dyspensy, która prawdopodobnie została udzielona wkrótce po
ślubie. Nie mieli dzieci.
23 czerwca 1290 roku Henryk IV zmarł niespodziewanie,
prawdopodobnie otruty. Wkrótce potem Matylda wróciła do
Brandenburgii, gdzie zmarła przed 1 czerwca 1298 i została
pochowana w cystersie Kloster Lehnin.
|