Dytryk
Dytryk (ur. po 992r.,
zm. po 1032r.) – rzeczywisty, bądź tytularny polski książę
dzielnicowy, panujący w części państwa polskiego od 1032r.
do ok. 1033r.

Lambert
Mieszkowic
prawdopodobny ojciec
Dytryka |

Świętopełek
Mieszkowic
prawdopodobny ojciec
Dytryka |

Mieszko
Mieszkowic
prawdopodobny ojciec
Dytryka |
Był synem jednego z
przyrodnich braci Bolesława Chrobrego: Świętopełka, Mieszka
lub Lamberta; wnuk Mieszka I i Ody. Najmniej prawdopodobnym
ojcem Dytryka jest Świętopełk, który zmarł przed 25 maja
992r. Natomiast z równym prawdopodobieństwem ojcem mógł być
zarówno Lambert, jak i Mieszko. Kazimierz Jasiński, za
Oswaldem Balzerem przyjmuje Mieszka. Jedyna o nim wzmianka w
Rocznikach hildesheimskich określa go jako patruelis, czyli
jako brata stryjecznego Mieszka II.
Imię otrzymał prawdopodobnie po pradziadku, Dytryku
margrabim Marchii Północnej.
Urodzony prawdopodobnie w Niemczech, po wygnaniu jego ojca z
Polski przez Bolesława Chrobrego. Jego losy przed 1032
rokiem nie są znane. W 1032 roku na zjeździe w Merseburgu
został przez cesarza Konrada II przewidziany na jednego z
książąt dzielnicowych. Miał objąć prawdopodobnie dawne
państwo gnieźnieńskie, czyli Wielkopolskę.
Prawdopodobnie został wygnany z kraju po roku 1033. Wtedy to
zmarł Otto Bolesławowic, co dało Mieszkowi II okazję do
przejęcia pozostałych dzielnic i ponownego zjednoczenia
państwa. Dalsze losy Dytryka nie są znane, podobnie jak
małżeństwo, potomstwo, data jego śmierci i miejsce pochówku.
Istnieje także hipoteza według której Dytryk był księciem
pomorskim i ojcem lub bratem Siemomysła, a tym samym dał
początek piastowskiej gałęzi dynastii książąt pomorskich.

|