Antoni Sułkowski

Antoni Sułkowski książę herbu Sulima (ur. 11 czerwca 1735, zm. 16 kwietnia 1796 w Rydzynie) – kanclerz wielki koronny od 1793, wojewoda kaliski od 1786 i gnieźnieński od 1775, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku, generał lejtnant wojsk koronnych od 1762, podkomorzy (szambelan) dworu austriackiego od 1765 roku.
 
Aleksander Józef
Sułkowski
ojciec Antoniego
Sułkowskiego
Maria Franciszka
Stein zu Jettingen
matka Antoniego
Sułkowskiego

Marianna Sułkowska
siostra Antoniego
Sułkowskiego

Aleksander Antoni
Sułkowska
brat Antoniego
Sułkowskiego


Najmłodszy syn księcia Aleksandra Józefa Sułkowskiego i Anny Marii Stein zu Jettingen.

Był starostą sokolnickim, jeziornickim, III ordynatem rydzyńskim. Książę Świętego Cesarstwa Rzymskiego, uczestnik wojny siedmioletniej po stronie rosyjskiej, szambelan cesarski, konfederat barski.

Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773 roku. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 jako poseł łomżyński wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski. Jako dziedzic Witkowa bronił jego przynależności do Rzeczypospolitej – bezskutecznie. Został członkiem Komisji Rozdawniczej Litewskiej, ustanowionej dla likwidacji majątku skasowanego w Rzeczypospolitej zakonu jezuitów. Poseł na sejm 1768 roku z powiatu poznańskiego. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 został członkiem Komisji Edukacji Narodowej. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku. Członek Departamentu Sprawiedliwości Rady Nieustającej w 1779 roku. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego. Był konsyliarzem konfederacji targowickiej z województwa kaliskiego i konsyliarzem konfederacji generalnej koronnej. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja. Na sejmie grodzieńskim w 1793 roku został mianowany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego członkiem deputacji do traktowania z posłem rosyjskim Jakobem Sieversem. Członek konfederacji grodzieńskiej w 1793 roku. 22 lipca 1793 roku podpisał traktat cesji przez Rzeczpospolitą ziem zagarniętych przez Rosję a 25 września cesji ziem zagarniętych przez Prusy w II rozbiorze Polski. Sejm grodzieński (1793) nominował go do Rady Nieustającej.

W 1776 odznaczony rosyjskim Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania, kawaler maltański. W 1779 odznaczony Orderem Orła Białego. W 1777 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. W 1760 roku odznaczony Orderem Świętego Aleksandra Newskiego. W 1776 roku odznaczony Orderem Świętej Anny. Był komandorem Orderu Opatrzności Bożej.