Sarmata
Sarmata, pierwszy król starożytnej Polski panował około 1800
r. p.n.e., wymieniony w kronikach Prokosza i Bielskiego.
Został wybrany na prawomocnym wiecu słowiańskim. Był synem
króla Helissa I i wnukiem
Jawana.
Heliss I
ojciec Sarmaty
|
Kodan
syn Sarmaty |
Heliss II |
Król Sarmata był
prawdopodobnie przybyszem z Elamu, z okresu, gdy jego kraj
stracił tożsamość i niezależność na rzecz Akadu. Jako
Aryjczyk-Sarmata pochodzący z Iranu, to jest ziemi ludzi
szlachetnych, oraz wielki wojownik wprowadził zwyczaje i
zasady sarmackie. Sarmaci słynęli z trzech rzeczy: wartości
bojowej, jazdy konnej i prawdomówności – których to według
Herodota uczyli od małego swoje dzieci. Był założycielem
pierwszej państwowości na naszych ziemiach - Sarmacji
Europejskiej. Od niego pochodzą nazwy Sarmacja, Sarmata i
sarmacki, dlatego później Rzymianie nazywali nasz kraj
Sarmacją i Sarmacją Europejską, a Słowian - Sarmatami, z
kolei Morze Bałtyckie nazywano Morzem Sarmackim, a Karpaty -
Górami Sarmackimi.
|