Kazimierz IV Jagiellończyk ojciec Elżbiety Jagiellonki	Elżbieta Rakuszanka matka Elżbiety Jagiellonki	Jadwiga Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Św. Kazimierz brat Elżbiety Jagiellonki	Elżbieta Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Fryderyk Jagiellończyk brat Elżbiety Jagiellonki
Anna Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Elżbieta Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Zofia Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Barbara Jagiellonka siostra Elżbiety Jagiellonki	Zygmunt I Stary brat Elżbiety Jagiellonki	Jan I Olbracht brat Elżbiety Jagiellonki
Aleksander Jagiellończyk brat Elżbiety Jagiellonki	Władysław II Jagiellończyk brat Elżbiety Jagiellonki

W latach 1505–1509 o jej rękę starał się Bogdan III Jednooki, hospodar mołdawski, jednak m.in. ze względu na sprzeciw Elżbiety do małżeństwa nie doszło. W listopadzie 1515 roku poślubiła Fryderyka II, księcia legnickiego.

Była trzynastym i ostatnim dzieckiem Kazimierza IV Jagiellończyka, króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, i jego żony Elżbiety Rakuszanki, księżniczki austriackiej, królewny niemieckiej, czeskiej i węgierskiej.

Elżbieta była mocno związana z matką; po śmierci ojca stale przebywała u jej boku. W 1495 roku wraz z matką i swoją siostrą Barbarą odwiedziła na Litwie swojego brata Aleksandra i jego żonę Helenę.

W 1496 roku Jan Cycero, elektor brandenburski, rozpoczął starania o rękę Elżbiety dla swojego dwunastoletniego syna Joachima.

W 1504 król Aleksander Jagiellończyk przyznał jej zaopatrzenie dożywotnie, zabezpieczone na Łęczycy, Radomiu i Przedczu.

Konflikt Zygmunta I Starego z hospodarem mołdawskim Bogdanem zakończyło podpisanie 23 stycznia 1510 roku traktatu pokojowego w Kamieńcu Podolskim, mocą którego Bogdan zrezygnował ze starania się o rękę Elżbiety, a sporna sprawa Pokucia została oddana do rozstrzygnięcia Władysławowi węgierskiemu.

12 września 1515 w Krakowie, biskup wrocławski Jan Thurzo, w imieniu księcia legnickiego Fryderyka II podpisał układ małżeński. Ślub odbył się we Wrocławiu 25 listopada 1515.

Elżbieta zmarła przy porodzie córki Jadwigi i została pochowana w kościele kartuzów w Legnicy. W 1548 roku jej zwłoki zostały przeniesione do innej legnickiej świątyni – kościoła św. Jana.