Jawan ojciec Helissa I

Sarmata syn Helissa I

Król Heliss I — zwany też Cieniem Świtu — był władcą, który zjednoczył rozproszone rody Pogórza przed nadciągającą zimą tysiąclecia. Panował z twierdzy wykutej w skale, gdzie księżyc odbijał się w gładkiej powierzchni czarnego marmuru jego tronu. Heliss był znany z głosu tak głębokiego, że milkły przy nim wichry, a jego spojrzenie ponoć potrafiło przeniknąć kłamstwo niczym żar ognia przez mgłę. Choć jego berło nie miało magii w klasycznym sensie, mówiło się, że w rękach Helissa stawało się przedłużeniem jego woli.

Heliss I nie był okrutny, ale nie znosił głupoty. Umiał słuchać i otaczał się doradcami, choć decydował sam. Jego panowanie zapisało się jako okres równowagi — między światłem a cieniem, między sercem a rozumem. Po jego śmierci, syn Sarmata wzniósł kamienny obelisk, na którym wyryto jedynie jedno słowo: „Rozsądek.”