Henryk I Brodaty ojciec Konrada Kędzierzawego	Jadwiga Śląska matka Konrada Kędzierzawego	Henryk II Pobożny brat Konrada Kędzierzawego	Bolesław brat Konrada Kędzierzawego	Agnieszka siostra Konrada Kędzierzawego	Zofia siostra Konrada Kędzierzawego
Gertruda siostra Konrada Kędzierzawego

Po śmierci w 1208 r. starszego brata Bolesława stał się dziedzicem Śląska. Zmarł podczas polowania pod Tarnowem w okolicach Głogowa, w wyniku nieszczęśliwego upadku z konia. Został pochowany w kościele klasztoru cysterek w Trzebnicy, którego opatką była wówczas jego siostra Gertruda.

Książę Konrad był przez stulecia bohaterem pierwszego domniemanego konfliktu narodowościowego pomiędzy Polakami i Niemcami na Śląsku. Według anonimowego śląskiego zakonnika, autora Kroniki polsko-śląskiej z przełomu XIII i XIV w., Henryk Brodaty zamierzał pominąć Konrada i ustanowić swym dziedzicem młodszego syna, Henryka Pobożnego. Wywołało to niesnaski pomiędzy braćmi, które przerodziły się w otwarty konflikt przy biernej postawie rodziców. Konrada mieli wspierać w tym sporze Polacy, a Henryka Niemcy. W rezultacie miało dojść do wojny domowej zakończonej bitwą pod Studnicą koło Legnicy w 1213 r., w której Niemcy pod przywództwem Henryka pokonali Polaków z Konradem na czele. Autor kroniki sugeruje, że rychły, śmiertelny wypadek Konrada, nie był dziełem przypadku.

Informacje kronikarza były przyjmowane za pewnik, a w XIX i w początkach XX w. książę Konrad stał się polskim bohaterem narodowym. Starsza historiografia uznawała bitwę pod Studnicą za przełomowe dla polskości Śląska wydarzenie. Śląski pisarz Jan Nikodem Jaroń wydał w 1920 r. dramat pod tytułem: Konrad Kędzierzawy. Dramat śląski z początku XIII wieku w pięciu aktach, wystawiony w 1928 r. przez Leona Schillera. Jako obrońcę polskości przedstawiła księcia Zofia Kossak w powieści Legnickie Pole (1930). Antagonista Konrada, Henryk Pobożny, był uznawany za propagatora niemczyzny.

Dopiero współcześni badacze podważyli wiarygodność przekazu kronikarza, kwestionując na podstawie badań prawdopodobieństwo konfliktów narodowościowych na Śląsku w początkach XIII w., a wreszcie samą bitwę pod Studnicą i głęboki spór w rodzinie książęcej, uznając opowieść za fikcyjną, wymyśloną w celu wyjaśnienia początków obserwowanych przez autora procesów narodowościowych i waśni Piastów śląskich.