Polak / Polach

Król Polak, znany również jako Polach, był legendarnym władcą Lechii, którego panowanie przypadać miało na lata 231–188 p.n.e. Według kronik Narkosza, Warmisza oraz Prokosza, został wybrany na króla przez wiec słowiański – zgromadzenie wolnych ludzi, co miało świadczyć o ówczesnym demokratycznym charakterze sprawowania władzy u Ariów–Słowian. Jako monarcha obdarzony mądrością i niezłomnym duchem, przez czterdzieści trzy lata jednoczył pod swym berłem liczne plemiona Lechii, prowadząc je ku rozkwitowi duchowemu, kulturowemu i politycznemu.
 
Ciecirada
 żona Polaka


W legendach jawi się jako władca sprawiedliwy i stateczny, głęboko związany z ludem oraz tradycjami rodzimymi. Nosił ciemnoniebieskie szaty, symbolizujące łączność z niebiosami i głębię ducha, a jego nakrycie głowy z ozdobnymi „uszami” miało być znakiem czujności, mądrości i połączenia z mocą przodków.

Choć nie znajdziemy jego imienia w akademickich podręcznikach historii, w świadomości wyznawców mitologii lechickiej pozostaje jedną z kluczowych postaci – strażnikiem prasłowiańskiej jedności, symbolem narodzin wspólnoty oraz możliwym protoplastą samego słowa „Polak”.