Siemowit Bytomski

Siemowit (Ziemowit) (ur. ok. 1292, zm. pomiędzy 1342 a 1355 rokiem) – książę bytomski w latach 1312–1316 i gliwicki w latach ok. 1340–1342/1355.
 
Kazimierz Bytomski
ojciec Siemowita Bytomskiego
Helena
matka Siemowita Bytomskiego
Bolesław Toszewski
brat Siemowita Bytomskiego
Władysław Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego
Mieszko Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego
Jerzy Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego

Maria Bytomska
brat Siemowita Bytomskiego
         


Siemowit był trzecim pod względem starszeństwa synem Kazimierza bytomskiego. Nie wiadomo dlaczego ojciec w swoim testamencie właśnie Siemowita uczynił spadkobiercą najbardziej bogatej części swojego władztwa – Bytomia z okręgiem (Od 1311 roku był formalnym korregentem ojca). Pomimo tego rola Siemowita nie była zbyt wielka i to nawet wobec nawiązania kontaktów z dworem Władysława Łokietka na Wawelu. Przy otrzymanym spadku Siemowit utrzymał się tylko do 1316 roku, kiedy w nieznanych bliżej okolicznościach księciem bytomskim został starszy brat Władysław. Następną pewną informację o Siemowicie mamy dopiero z 19 lutego 1327, kiedy razem z braćmi Władysławem i Jerzym złożył w Opawie hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Można stąd wnioskować, że bez względu na powody utraty w 1316 roku księstwa, pod koniec lat dwudziestych nastąpiło pełne pojednanie między braćmi. Po raz kolejny o Siemowicie dowiadujemy się z dokumentu biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli z 1340 roku, gdzie występuje on z tytułem księcia gliwickiego. Jest to zresztą ostatnia wiadomość o Siemowicie, jako osobie żyjącej. Zmarł między 1342 a 1355 rokiem, zapewne bliżej pierwszej z tych dat. Nie pozostawił potomstwa i nie wiadomo gdzie został pochowany. Gliwice zaś na powrót zostały połączone z księstwem bytomskim.