Siemowit
Bytomski
Siemowit (Ziemowit) (ur. ok. 1292, zm. pomiędzy 1342 a 1355
rokiem) – książę bytomski w latach 1312–1316 i gliwicki w
latach ok. 1340–1342/1355.
Kazimierz Bytomski
ojciec Siemowita Bytomskiego |
Helena
matka Siemowita Bytomskiego |
Bolesław Toszewski
brat Siemowita Bytomskiego |
Władysław Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego |
Mieszko Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego |
Jerzy Bytomski
brat Siemowita Bytomskiego |
Maria Bytomska
brat Siemowita Bytomskiego |
|
|
|
|
|
Siemowit był trzecim pod
względem starszeństwa synem Kazimierza bytomskiego. Nie
wiadomo dlaczego ojciec w swoim testamencie właśnie
Siemowita uczynił spadkobiercą najbardziej bogatej części
swojego władztwa – Bytomia z okręgiem (Od 1311 roku był
formalnym korregentem ojca). Pomimo tego rola Siemowita nie
była zbyt wielka i to nawet wobec nawiązania kontaktów z
dworem Władysława Łokietka na Wawelu. Przy otrzymanym spadku
Siemowit utrzymał się tylko do 1316 roku, kiedy w nieznanych
bliżej okolicznościach księciem bytomskim został starszy
brat Władysław. Następną pewną informację o Siemowicie mamy
dopiero z 19 lutego 1327, kiedy razem z braćmi Władysławem i
Jerzym złożył w Opawie hołd lenny królowi czeskiemu Janowi
Luksemburskiemu. Można stąd wnioskować, że bez względu na
powody utraty w 1316 roku księstwa, pod koniec lat
dwudziestych nastąpiło pełne pojednanie między braćmi. Po
raz kolejny o Siemowicie dowiadujemy się z dokumentu biskupa
wrocławskiego Przecława z Pogorzeli z 1340 roku, gdzie
występuje on z tytułem księcia gliwickiego. Jest to zresztą
ostatnia wiadomość o Siemowicie, jako osobie żyjącej. Zmarł
między 1342 a 1355 rokiem, zapewne bliżej pierwszej z tych
dat. Nie pozostawił potomstwa i nie wiadomo gdzie został
pochowany. Gliwice zaś na powrót zostały połączone z
księstwem bytomskim.
|