Jej ojcem był marszałek wielki koronny Kazimierz Ludwik Bieliński (zm. 1713), głowa stronnictwa profrancuskiego w Polsce. Prowadził on wystawny dwór w Otwocku Wielkim, gdzie często bywający król August II Mocny stał się kochankiem jego córki, Marianny. Wkrótce jednak marszałek wydał ją za mąż za Bogusława Ernesta Denhoffa. Później dzięki swym koneksjom w Watykanie wyjednała zgodę papieża Klemensa XI na rozwód z Denhoffem i wyjechała z królem do Drezna. Ponownie wyszła za mąż za Jerzego Ignacego Lubomirskiego.

Wpływała na politykę Augusta II. Blisko współpracował z nią poseł francuski Jean Victor de Besenval. Denhoffowa przekonała Augusta do zawarcia sojuszu z Ludwikiem XIV (1714r.).

Po urodzeniu ostatniego dziecka zapadła na ciężką postać gorączki popołogowej i zmarła z wielkim przykładem dyspozycyjej duszy i ciała do ostatniego momentu wyjścia ducha. Zwłoki Marianny Lubomirskiej w habicie zostały pochowane w rzeszowskim kościele reformatów.