Ślub 12-letniej Ludgardy z 16-letnim księciem Przemysłem II odbył się w 1273 roku w Szczecinie. Po ślubie para nowożeńców przybyła do Poznania, gdzie była witana w uroczystej procesji przez m.in. księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego i jego żonę Helenę oraz biskupa poznańskiego Mikołaja. Ich pożycie nie układało się szczęśliwie. Najprawdopodobniej było to spowodowane niepłodnością Ludgardy.

W 1281 roku Ludgarda wraz z mężem Przemysłem II przebywała w Kaliszu.

Zmarła 10 lat po ślubie. 15 grudnia 1283r. została pochowana w katedrze gnieźnieńskiej.

Według Jana Długosza została uduszona przez lub na żądanie swojego męża. Postać księżnej stała się kanwą wielu wierszy, poematów, pieśni, tragedii, m.in. Adama Naruszewicza, Franciszka Karpińskiego, przedstawienia plenerowego Jacka Kowalskiego czy niezachowanej średniowiecznej Pieśni o Ludgardzie.

Jacek Kowalski napisał również artykuł o wzmiankach na temat zamku Przemysła i Ludgardy w literaturze średniowiecznej, zawierający jego tłumaczenie średniowiecznej, rymowanej opowieści o Ludgardzie z języka niemieckiego na polski.