Izabela Elżbieta Grabowska
Izabela Elżbieta z Grabowskich Sobolewska (ur. 26 marca 1776r., zm. 21 maja 1858r. w Warszawie) - polska arystokratka,
najprawdopodobniej nieślubna córka króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego i jego kochanki, a następnie być może morganatycznej żony Elżbiety Grabowskiej.
Stanisław
August
Poniatowski
ojciec Izabeli Elżbiety
Grabowskiej |
Elżbieta
Grabowska
matka Izabeli Elżbiety
Grabowskiej |
Kazimierz
Grabowski
brat Izabeli Elżbiety
Grabowskiej |
Stanisław
Grabowski
brat Izabeli Elżbiety
Grabowskiej |
Z napisu umieszczonego na
tablicy nagrobnej w bazylice Świętego Krzyża w
Warszawie wynika, że Elżbieta z Grabowskich Sobolewska
urodziła się 26 marca 1776r. Zgodnie z panującą w XVIII
wieku w Polsce modą Elżbieta używała imienia Izabela
(Izabella) - wersji swojego imienia, która upowszechniła się
w Polsce razem z kulturalnymi wpływami francuskimi.
Oficjalnie uchodziła za córkę generała lejtnanta wojsk
koronnych Jana Jerzego Grabowskiego. Przypuszcza się, iż w
rzeczywistości była nieślubnym dzieckiem jego żony Elżbiety
z Szydłowskich Grabowskiej, pochodzącym ze związku z królem
Polski Stanisławem Augustem Poniatowskim. Imię Izabela
otrzymała zapewne na cześć siostry swojego biologicznego
ojca, Izabeli, wdowy po wojewodzie krakowskim Janie
Klemensie Branickim. Izabela miała czworo rodzeństwa:
siostrę Aleksandrę, żonę Franciszka Salezego Krasickiego,
generała wojsk polskich Księstwa Warszawskiego Michała,
marszałka wołkowyskiego Kazimierza oraz Stanisława, ministra oświaty i
wyznań w Królestwie Kongresowym.
Izabela i jej rodzeństwo wychowywani byli w
wierze katolickiej, którą wyznawała ich matka, chociaż
ojciec był wyznawcą kalwinizmu. Edukacją Izabeli zajmowała
się nauczycielka francuskiego pochodzenia, a do grona jej
przyjaciółek należała między innymi Krystyna Magdalena
Radziwiłłówna, córka założycielki romantycznego
ogrodu Arkadii Heleny z Przezdzieckich Radziwiłłowej.
Na początku 1795r. Izabela Grabowska z woli swej matki
Elżbiety została zaręczona z królewskim sekretarzem i
starostą warszawskimWalentym Faustynem Sobolewskim,
synem kasztelana warszawskiego Macieja Leona Sobolewskiego i
siostry matki Izabeli, Ewy Szydłowskiej. Ze względu na
bliskie pokrewieństwo przyszłych małżonków król Stanisław
August Poniatowski zlecił w lutym 1795r. włoskiemu
duchownemu Kajetanowi Ghigiotti uzyskanie papieskiej
dyspensy. Do zawarcia związku małżeńskiego doszło 1
października 1795r. w Warszawie. Po ślubie małżonkowie
zamieszkali w Pałacu Branickich w Warszawie, znajdującym się
w pobliżu kościoła Świętego Krzyża. 14 października 1796r.
Izabela Sobolewska urodziła pierwszą córkę, Teresę Laurę
Józefę, która następnego dnia została ochrzczona w kościele
Świętego Krzyża. Najstarsze dziecko Sobolewskich umarło 5
września 1798r. na ospę. W tym samym roku przyszła na świat
druga córką Izabeli i Walentego, Aleksandra Laura, która w
1825r. wyszła za mąż za hrabiego Józefa Ignacego
Kwileckiego. Trzecia córka, urodzona 30 marca 1800r. Kwiryna
Paulina, zmarła 10 maja 1812r. i została pochowana obok
swojej starszej siostry na Cmentarzu Świętokrzyskim.
Według przekazu pamiętnika spokrewnionej z Izabelą Natalii
Kickiej, Sobolewscy w latach 1803r.-1804r. udzielili
schronienia przyszłemu królowi Francji Ludwikowi XVIII, gdy
zmuszony do tego przez Dyrektoriat przebywał na emigracji.
Po powstaniu Księstwa Warszawskiego mąż Izabeli został
członkiem powołanej dekretem cesarza Francuzów Napoleona
I Komisji Rządzącej. Izabela często bywała wówczas na
organizowanych na cześć cesarza balach, prowadziła również
wieloletnią korespondencję z jego polską kochanką Marią
Walewską. Gdy 28 maja 1810r. zmarła matka Izabeli, Elżbieta,
Sobolewska wraz z rodzeństwem wystawiła jej nagrobek na
Cmentarzu Świętokrzyskim w Warszawie.
W maju 1829r., przed koronacją cesarza Rosji Mikołaja I
Romanowa i jego małżonki Aleksandry Fiodorowny na króla i
królową Polski, małżonkowie Sobolewscy organizowali w Pałacu
Namiestnikowskim na Krakowskim Przedmieściu rauty dla
przedstawicieli arystokracji i inteligencji Królestwa
Polskiego, w których uczestniczyli między innymi
dramaturg Julian Ursyn Niemcewicz i historyk Joachim
Lelewel. 18 maja 1829r. Izabela Sobolewska brała udział w
odbywającym się na Zamku Królewskim w Warszawie przyjęciu na
cześć cesarza, na którym została mianowana damą honorową
cesarzowej. 4 czerwca 1831r. zmarł mąż Izabeli, po którym
Sobolewska otrzymała dożywocie na połowie majątku Młochów.
Po śmierci małżonka Izabela zamieszkała wraz ze swoją
szwagierką Marianną z Sobolewskich Gutakowską i jej synową
Gabrielą Zabiełłową w Pałacu na Grzybowie. Wycofała się z
życia publicznego, pojawiając się tylko sporadycznie na
oficjalnych uroczystościach jako dama portretu Świętej
Katarzyny. Według wspomnień Natalii Kickiej do końca życia
Izabela ubierała się w stroje modne w czasach jej młodości:
ogromne szare kapelusze, fałdziste kołnierzyki oraz wąskie
suknie. 28 grudnia 1843r. zmarła współlokatorka Izabeli,
Marianna Gutakowska. 26 maja 1856r. Izabela Sobolewska
pojawiła się na przyjęciu urządzonym dla następcy cesarza
Mikołaja I, Aleksandra II Romanowa, z którym jako dama
honorowa poprzedniej cesarzowej tańczyła poloneza w
pierwszej parze.
Izabela Elżbieta z Grabowskich Sobolewska zmarła 21 maja
1858r. w Pałacu na Grzybowie. Została pochowana 26 maja
1858r. w podziemiach kościoła Świętego Krzyża, gdzie
wcześniej został pochowany jej mąż Walenty Sobolewski i brat
Stanisław Grabowski. Po śmierci Izabeli Gabriela Zabiełłowa
wyprowadziła się z Pałacu na Grzybowie, który aktem
darowizny przekazała na rzecz Zgromadzenia Księży
Misjonarzy. W miejscu dawnej posiadłości w 1861r. rozpoczęto
budowę kościoła Wszystkich Świętych.
Znane są dwa portrety Sobolewskiej pędzla Józefa Grassiego.
Pierwszy z nich znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu,
zaś drugi, przedstawiający Izabelę jako Sybillę, w Muzeum
Narodowym w Warszawie.
|