Mieszko Lubuski

Mieszko lubuski (ur. pomiędzy 1223r. a 1227r., zm. 1242r.) – książę lubuski 1241r.-1242r.
 
 

Henryk II Pobożny
ojciec Mieszka Lubuskiego

Anna Przemyślidka
matka Mieszka Lubuskiego

Bolesław II Rogatka
brat Mieszka Lubuskiego

Henryk III Biały
brat Mieszka Lubuskiego
Władysław
Wrocławski
brat Mieszka Lubuskiego

Konrad I Głogowski
brat Mieszka Lubuskiego

Elżbieta Wrocławska
siostra Mieszka Lubuskiego

Gertruda
Wrocławska
siostra Mieszka Lubuskiego

Jadwiga Wrocławska
siostra Mieszka Lubuskiego

Konstancja
Wrocławska
siostra Mieszka Lubuskiego

Agnieszka
Wrocławska
brat Mieszka Lubuskiego
 


Mieszko był drugim pod względem starszeństwa synem księcia śląskiego Henryka II Pobożnego i królewny czeskiej Anny. Kiedy dnia 9 kwietnia 1241 roku Henryk II poniósł śmierć w bitwie pod Legnicą Mieszko był już w wieku w którym uznano go za pełnoletniego (a więc miał minimum czternaście lat). Kronikarz wielkopolski wymieniając synów Henryka II Pobożnego określa księcia przydomkiem "Lubuski" – istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że właśnie ta ziemia stanowiła dzielnicę Henrykowica wydzieloną mu przez najstarszego Bolesława II Rogatkę. Miała być to dzielnica tymczasowa do momentu dorośnięcia do wieku sprawnego do sprawowania rządów pozostałych braci. Mieszko nie dożył jednak tej chwili, gdyż zmarł najpewniej w 1242 roku. Książę lubuski nie miał dzieci i nigdy się nie ożenił. Spoczął w kościele św. Piotra w Lubuszu.