Eufemia Samborówna

Eufemia (AlentaZofia) (ur. przed 1245r., zm. między 22 lutego 1296r. a 5 lutego 1309r.) – księżniczka polska, córka księcia wschodniopomorskiego Sambora II (władcy dzielnicy lubiszewskiej, a od 1253r. – tczewskiej) i księżniczki meklemburskiej Matyldy.
 
Sambor II
ojciec Eufemii
Samborówny
Matylda
matka Eufemii
Samborówny

Bolesław
II Rogatka
mąż Eufemii
Samborówny

Katarzyna
córka Eufemii
Samborówny


W źródłach pojawia się po raz pierwszy wraz z siostrami na dokumencie fundacyjnym klasztoru w Pogódkach z 29 czerwca 1258r. Prawdopodobnie w 1264 została żoną księcia śląskiego Bolesława Rogatki. Według Kroniki polskiej małżeństwo nie było udane z powodu jawnej niewierności Bolesława i Eufemia miała z tego powodu pieszo w jednej sukni wrócić na Pomorze Gdańskie.

Prawdopodobnie jednak wróciła na Śląsk i przeżyła swego męża, gdyż 12 kwietnia 1284r. jako wdowa po Bolesławie, uczestniczy w czynności prawnej dla kościoła klarysek wrocławskich. W dokumencie występuje pod imieniem Zofii, co dało podstawę do błędnego mniemania, że ową wdową była kochanka Bolesława. Pogląd ten został obalony przez Kazimierza Jasińskiego.

5 lutego 1309r. książęta wrocławscy Bolesław III Rozrzutny i Henryk VI Dobry nadali klaryskom wrocławskim kurię odziedziczoną po księżnej pomorskiej Eufemii. Świadczy to, że księżna zmarła przed tą datą. Prawdopodobnie została pochowana w kościele dominikańskim w Legnicy. Najprawdopodobniej zmarła bezpotomnie, choć możliwe, że z jej małżeństwa z Rogatką pochodziła zmarła młodo córka Katarzyna.