Eufemia Samborówna
Eufemia (Alenta, Zofia)
(ur. przed 1245r., zm. między 22 lutego 1296r. a 5 lutego
1309r.) – księżniczka polska,
córka księcia
wschodniopomorskiego Sambora
II (władcy
dzielnicy lubiszewskiej,
a od 1253r. – tczewskiej)
i księżniczki meklemburskiej Matyldy.
Sambor II
ojciec Eufemii
Samborówny |
Matylda
matka Eufemii
Samborówny |

Bolesław
II
Rogatka
mąż Eufemii
Samborówny |

Katarzyna
córka Eufemii
Samborówny |
W źródłach pojawia się po raz
pierwszy wraz z siostrami na dokumencie
fundacyjnym klasztoru w Pogódkach z 29 czerwca 1258r.
Prawdopodobnie w 1264 została żoną księcia
śląskiego Bolesława Rogatki. Według Kroniki polskiej małżeństwo
nie było udane z powodu jawnej niewierności Bolesława i
Eufemia miała z tego powodu pieszo w jednej sukni wrócić
na Pomorze Gdańskie.
Prawdopodobnie jednak wróciła na Śląsk i przeżyła swego
męża, gdyż 12 kwietnia 1284r. jako wdowa po Bolesławie,
uczestniczy w czynności prawnej dla
kościoła klarysek wrocławskich. W dokumencie występuje pod
imieniem Zofii, co dało podstawę do błędnego mniemania, że
ową wdową była kochanka Bolesława. Pogląd ten został obalony
przez Kazimierza Jasińskiego.
5 lutego 1309r. książęta wrocławscy Bolesław III
Rozrzutny i Henryk VI Dobry nadali klaryskom
wrocławskim kurię odziedziczoną po księżnej pomorskiej
Eufemii. Świadczy to, że księżna zmarła przed tą datą.
Prawdopodobnie została pochowana w
kościele dominikańskim w Legnicy. Najprawdopodobniej zmarła
bezpotomnie, choć możliwe, że z jej małżeństwa z Rogatką
pochodziła zmarła młodo córka Katarzyna.

|