Wacław Płocki
Wacław (Wańko) płocki (ur. ok. 1293, zm. 23 maja 1336) –
książę płocki od 1313, lennik czeski od 1329. Zięć władcy
Litwy Giedymina.
Bolesław II
Mazowiecki
ojciec Wacława Płockiego |
Kunegunda Czeska
matka Wacława Płockiego |
Eufrozyna
siostra Wacława Płockiego |
Berta
siostra Wacława Płockiego |
Elżbieta
Giedyminówna
żona Wacława Płockiego |
Bolesław III Płocki
syn Wacława Płockiego |
Anna Płocka
córka Wacława Płockiego |
|
|
|
|
|
Wacław był najmłodszym synem
księcia mazowieckiego Bolesława II i jego drugiej żony
Kunegundy czeskiej. Własny dział – księstwo płockie – Wacław
otrzymał dopiero po śmierci ojca w 1313 (jego starsi
przyrodni bracia Siemowit II i Trojden I własne dzielnice
otrzymali już wcześniej).
Podczas swoich rządów książę płocki starał się prowadzić
zrównoważoną politykę wobec potężnych sąsiadów - Polski
Władysława Łokietka i zakonu krzyżackiego. Przejawem
unikania zadrażnień z sąsiadami były niezwykle lakonicznie
zeznania Wacława podczas procesu polsko-krzyżackiego w
Inowrocławiu, czy też układ zawarty 14 kwietnia 1321 z
mistrzem krajowym zakonu Fryderykiem von Wildenbergiem w
Golubiu, w którym mazowiecki Piastowicz zobowiązał się do
nieprzepuszczania przez swoje terytorium obcych wojsk
wyprawiających się przeciw Krzyżakom (mogło tu chodzi o
wojska Litwinów albo wojska Łokietka). W związku z faktem
poślubienia przez Wacława Elżbiety Giedyminówny, córki
władcy litewskiego Giedymina, łączyły go bardzo dobre
stosunki z Wielkim Księstwem Litewskim. W 1323 roku Giedymin
na prośbę Wacława najechał na Księstwo dobrzyńskie w celu
rozstrzygnięcia siłą sporu granicznego z księżną Anastazją.
Dobre stosunki z Giedyminem spowodowały, że księstwo płockie
w 1324 roku nie było najechane przez litewskie oddziały
Giedymina, w przeciwieństwie do spustoszonych mazowieckich
księstw Trojdena I i Siemowita II.
W związku z zawarciem przez Wacława sojuszu z zakonem
krzyżackim, w 1325 na księstwo płockie uderzyły oddziały
Władysława Łokietka, które zdobyły Płock. Okoliczności tego
konfliktu nie znamy, stał się on jednak przyczyną zawarcia
przez książąt mazowieckich Wacława, Trojdena I i Siemowita
II w dniu 2 stycznia 1326 w Brodnicy układu obronnego
skierowanego przeciwko Władysławowi Łokietkowi.
Rok później wybuchła wojna polsko-krzyżacka. W tej sytuacji
Wacław zdecydowanie opowiedział się po stronie Zakonu, co
ściągnęło na księstwo wyprawę polskiego króla. Wacław z
pomocą krzyżacką najazd wtedy wprawdzie skutecznie odparł,
ale już wyprawa odwetowa na Kujawy zakończyła się zupełnym
niepowodzeniem.
W 1329 Wacław niespodziewanie zmienił front i opowiedział
się po stronie Polski. Ten brak zdecydowania zemścił się już
wkrótce, gdyż gród w Płocku obległy połączone oddziały
czesko-krzyżackie pod dowództwem Jana Luksemburczyka. Wacław
nie widząc szans skutecznej obrony zdecydował się na
kapitulację i 29 marca 1329 złożył Luksemburczykowi jako
kandydatowi do korony polskiej hołd lenny.
O ostatnich latach życia płockiego dynasty wiemy już bardzo
niewiele. Prawdopodobnie zrażony zarówno do Polski, jak i
Krzyżaków, książę wycofał się z aktywnej polityki.
Wacław zmarł 23 maja 1336 i został pochowany w katedrze w
Płocku. Z małżeństwa z Elżbietą Litewską książę doczekał się
syna Bolesława III i córki Anny, wydanej za mąż za księcia
żagańskiego Henryka V.
|