EMIGRANCI Sławomir Mrożek

"...W ostatnich latach sporo mówi się o przemianie statusu polskiego emigranta, który opanował kilka miejsc na ziemi i bywa kontrowersyjny nawet w tym, że istnieje i pracuje na rzecz nowej ojczyzny. Sztuka Sławomira Mrożka powstała w latach, gdy kontrowersje dotyczyły spraw z pozoru innych, zaś emigracja miewała zabarwienie polityczne. Ale czy zmieniło się tak wiele? Według autorów inscenizacji - nie bardzo. Akcja spektaklu wydobywa prastare konflikty pomiędzy inteligentem a chytrym ciułaczem, z których każdy zarysowany został stereotypowo i z zawstydzającą chwilami oczywistością. Spektakle Mrożka wymagają aktorstwa, które zniweluje przesadną sztuczność bohaterów i sytuacji, w której każe im zaistnieć autor. Tutaj szczęśliwie aktorzy są tacy, jacy być powinni, a więc - znakomici. Rafał Mikułowski i Mirosław Bojenko toczą słowne utarczki z pierwotną ostrożnością, półgębkiem, od niechcenia, by w miarę rozwoju fabuły dotrzeć do ostrych spięć. Z podziwu godną systematycznością kompromitują odgrywanych przez siebie bohaterów, pozostając im wiernymi przez cały czas. Trudno wyobrazić sobie bardziej dobrany duet, w którym oczywiste i zawstydzające atrybuty każdej z postaci nie przeszkadzają w utożsamianiu się z nimi. Okulary inteligenta oraz żółte i poniżające wdzianko robotnika zostają zapomniane dzięki aktorskiej prawdzie. Rozpływają się w przedziwnych, nieokreślonych i ascetycznych wnętrzach.  Być może nie ma już takich robotników na obczyźnie, nie ma też politycznych uchodźców, niemniej - jak wynika z przedstawienia - wciąż pomiędzy ludźmi toczą się prastare boje, w których nikt nie ma racji i nikt nie zostanie zwycięzcą..."

eRKa, Festiwal Teatru FOTOgrafii w Olsztynie 
marzec 2014