Bogusław Schaeffer

KWARTET DLA CZTERECH AKTORÓW
Występują:
 Adam Bałdych, Mateusz Iwaszczyszyn, Maciej Pancer, Marek Trębiński

Reżyseria: Przemeczek Pinja
Scenografia: Dario Mazur
Muzyka: Zespół

Premiera: lipiec 2013

 r e c e n z j e
Bogusław Schaeffer
 (Bogusław Schäffer, ur. 6 czerwca 1929 we Lwowie) – polski muzykolog, kompozytor, krytyk muzyczny, dramaturg, grafik i pedagog. Autor książek i artykułów na temat muzyki współczesnej oraz historii muzyki.
 
Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Był dziennikarzem Polskiego Radia w Krakowie.

Od 1963 r. wykłada kompozycję w Akademii Muzycznej w Krakowie. Pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Jagiellońskim, w austriackim Salzburgu, holenderskim Middelburgu i w angielskim Yorku. Współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia. Jest autorem wielu sztuk teatralnych.

Na scenie rozgrywa się historia o czterech aktorach, zaprezentowana przez ciąg scen bez wyraźnego porządku. Czterech muzyków zbiera się na próbie. Ćwiczą niewiele, za to rozmawiają, udowadniają swą wyższość nad kolegami, upijają się, plotkują o kobietach. Kwartet mierzy się też z wyimaginowanymi instrumentami. Na scenie triumfuje swoją grą czterech aktorów, którzy wchodzą sobie w słowo, stroją miny, próbując przy tym odpowiedzieć na pytania fundamentalne o istotę teatru, bycia aktorem i istotę sztuki w ogóle.

Jak twierdził Bogusław Schaeffer o ważnych problemach w sztuce i o problemach artysty, które trwają wiecznie, można mówić tylko w sposób ironiczny, groteskowy. Natomiast refleksja powinna pojawić się na samym końcu lub też tylko co pewien czas, podczas trwania spektaklu. W ten sposób dociera się do widza. Nic dziwnego, że na scenie króluje zabawa językiem ojczystym, bazująca na wieloznaczności i nieokreśloności tych samych słów. Rzeczywistość językowa to znakomite antidotum na patos i nadęcie naszego świata, pozwala mówić o tym, co ważne, jednak treść tę trzeba, co chwilę odkrywać.

Wszyscy czterej tłuką kamienie - każdy w innym rytmie; każdy w innym miejscu.
model A - 20 sekund
model B - 20 sekund
model A - 20 sekund (musi być podobny do pierwszego)

Przykład modelu rytmicznego
model A
PIERWSZY SKRZYPEK . . . . . . . . . . .
DRUGI SKRZYPEK . . . . . . . . . .
ALTOWIOLISTA . . . . . . . . .
WIOLONCZELISTA .. .. .. ..
model B
PIERWSZY SKRZYPEK . . . . . . . ...... .
DRUGI SKRZYPEK ... . . . . . . . . . . . . . .
ALTOWIOLISTA . . . . . . . . . . . . . . . .
WIOLONCZELISTA . . . . . . ....... .
(a więc bardzo powolne przyśpieszenia i zwolnienia rytmów)