Serafin lub Seraf (z hebr. l.p. שׂרף seraf, l.mn. שׂרפים serafim) – istota biblijna wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza.
Słowa, które wypowiadały serafiny są częścią hymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka oraz prawosławna przypisuje temu hymnowi istotne znaczenie: jako część anafory stanowi element wielbiący Boga, przypominający o tym, że liturgia ziemska jest odbiciem i uobecnieniem liturgii niebiańskiej, dokonującej się przed tronem Boga.
Słowa, które wypowiadały serafiny są częścią hymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka oraz prawosławna przypisuje temu hymnowi istotne znaczenie: jako część anafory stanowi element wielbiący Boga, przypominający o tym, że liturgia ziemska jest odbiciem i uobecnieniem liturgii niebiańskiej, dokonującej się przed tronem Boga.