Salatiel także Szealtiel (hebr. שְׁאַלְתִּיאֵל, gr. Σαλαθιηλ) − biblijny egzylarcha, syn Jojakina, ojciec Zorobabela. Imię oznacza «Boga prosiłam» (w domyśle: «o to dziecko»)
Podobnie jak Jojakin Salatiel został uprowadzony przez Nabuchodonozora II do Babilonii w 597 p.n.e. Podczas niewoli Salatiel był uważany za drugiego egzylarchę po śmierci Jojakina.
Autor apokryficznej 4 Księga Ezdrasza nazywa siebie „Salatielem, którego również zwą Ezdraszem” (3,1). Z tej racji apokalipsa ta nazywana jest czasem Ezra Szealtiel. Ezdrasz ten nie jest tożsamy z Salatielem z genealogii królewskich. Nie jest też Ezdraszem kapłanem znanym z kanonicznej Księgi Ezdrasza. Ten ostatni był synem Serajasza i pochodził z rodu Lewiego.
Biblia zawiera wyglądające jako wykluczające się teksty, odnoszące się do pochodzenia Zorobabela od Salatiela, bądź też od Pedajasza. W szeregu tekstów, uważanych za sobie nawzajem współczesne, Zorobabel otwarcie nazywany jest «synem Salatiela». Zaskakuje 1 Księga Kronik, czyniąc Zorobabela bratankiem Salatiela: król Jojakin był ojcem Salatiela i Pedajasza, następnie Pedajasz był ojcem Zorobabela.
Uczyniono liczne starania, by udowodnić, że obie genealogie mogą oddawać faktyczny stan rzeczy. Po pierwsze Salatiel mógł umrzeć bezdzietnie i Pedajasz, jego rodzony brat, zobowiązany był do wzbudzenia potomka, pojmując wdowę po bracie zgodnie z zasadą lewiratu. W ten sposób Zorobabel byłby prawnym synem Salatiela, chociaż biologicznym synem Pedajasza.
Inne wytłumaczenie sugeruje, iż tytuł «syn Salatiela» nie oznacza faktycznego bycia synem osoby, ale raczej przynależność do rodziny/rodu, którego głową był Salatiel (hebr. בית, bet). Hebrajski termin «ojciec» (hebr. אב, av) jest raczej odniesieniem do stania na czele całego klanu/rodziny. W tym sensie język łaciński używa terminu paterfamilias. W tym sensie mężczyzna nazywany «ojcem», może nim być faktycznie dla własnych dzieci, jak i siostrzeńców, bratanków, wnuków, kogokolwiek, kto przynależy do klanu. Zorobabel, podobnie jak jego ojciec Pedajasz, mógłby być więc nazwany «synem Salatiela», jeśli uznać jego przynależność do klanu.
Możliwe, że obie spekulacje są prawdziwe. Zorobabel mógł być zarówno prawnym synem Salatiela, jak i być członkiem jego rodziny/klanu. Na uwagę zasługuje fakt, że jeśli Salatiel nie miał własnych synów, Zorobabel jako prawny syn, mógł odziedziczyć wszelkie prerogatywy rodzica, stając się tym samym nowym «ojcem rodziny», sprawującym opiekę nad każdym z jej członków.
Tekst, który identyfikuje Zorobabela z synem Pedajasza, może też być błędem kopisty. Tego typu błędy zdarzają się w sytuacji, gdy hebrajski tekst zdaje się być niejednorodny i odznaczający się zniekształceniami. Oczekiwana wzmianka, że Salatiel był ojcem, zdaje się być przypadkowo pominięta, w wyniku czego jego potomstwo zostało pomieszane z potomstwem Pedajasza.
W każdym razie teksty podkreślające pochodzenie Zorobabela od Salatiela zdają się posiadać oczywisty kontekst polityczny, którym jest uznanie jego pretensji do tronu Dawida. Zorobabel, będąc potomkiem Dawida i mając u swego boku, pochodzącego z dynastii aaronowej Jozuego, wchodził w posiadanie wszelkich praw, by móc podjąć się dzieła odbudowy Świątyni Jerozolimskiej w 536 p.n.e.
Podobnie jak Jojakin Salatiel został uprowadzony przez Nabuchodonozora II do Babilonii w 597 p.n.e. Podczas niewoli Salatiel był uważany za drugiego egzylarchę po śmierci Jojakina.
Autor apokryficznej 4 Księga Ezdrasza nazywa siebie „Salatielem, którego również zwą Ezdraszem” (3,1). Z tej racji apokalipsa ta nazywana jest czasem Ezra Szealtiel. Ezdrasz ten nie jest tożsamy z Salatielem z genealogii królewskich. Nie jest też Ezdraszem kapłanem znanym z kanonicznej Księgi Ezdrasza. Ten ostatni był synem Serajasza i pochodził z rodu Lewiego.
Biblia zawiera wyglądające jako wykluczające się teksty, odnoszące się do pochodzenia Zorobabela od Salatiela, bądź też od Pedajasza. W szeregu tekstów, uważanych za sobie nawzajem współczesne, Zorobabel otwarcie nazywany jest «synem Salatiela». Zaskakuje 1 Księga Kronik, czyniąc Zorobabela bratankiem Salatiela: król Jojakin był ojcem Salatiela i Pedajasza, następnie Pedajasz był ojcem Zorobabela.
Uczyniono liczne starania, by udowodnić, że obie genealogie mogą oddawać faktyczny stan rzeczy. Po pierwsze Salatiel mógł umrzeć bezdzietnie i Pedajasz, jego rodzony brat, zobowiązany był do wzbudzenia potomka, pojmując wdowę po bracie zgodnie z zasadą lewiratu. W ten sposób Zorobabel byłby prawnym synem Salatiela, chociaż biologicznym synem Pedajasza.
Inne wytłumaczenie sugeruje, iż tytuł «syn Salatiela» nie oznacza faktycznego bycia synem osoby, ale raczej przynależność do rodziny/rodu, którego głową był Salatiel (hebr. בית, bet). Hebrajski termin «ojciec» (hebr. אב, av) jest raczej odniesieniem do stania na czele całego klanu/rodziny. W tym sensie język łaciński używa terminu paterfamilias. W tym sensie mężczyzna nazywany «ojcem», może nim być faktycznie dla własnych dzieci, jak i siostrzeńców, bratanków, wnuków, kogokolwiek, kto przynależy do klanu. Zorobabel, podobnie jak jego ojciec Pedajasz, mógłby być więc nazwany «synem Salatiela», jeśli uznać jego przynależność do klanu.
Możliwe, że obie spekulacje są prawdziwe. Zorobabel mógł być zarówno prawnym synem Salatiela, jak i być członkiem jego rodziny/klanu. Na uwagę zasługuje fakt, że jeśli Salatiel nie miał własnych synów, Zorobabel jako prawny syn, mógł odziedziczyć wszelkie prerogatywy rodzica, stając się tym samym nowym «ojcem rodziny», sprawującym opiekę nad każdym z jej członków.
Tekst, który identyfikuje Zorobabela z synem Pedajasza, może też być błędem kopisty. Tego typu błędy zdarzają się w sytuacji, gdy hebrajski tekst zdaje się być niejednorodny i odznaczający się zniekształceniami. Oczekiwana wzmianka, że Salatiel był ojcem, zdaje się być przypadkowo pominięta, w wyniku czego jego potomstwo zostało pomieszane z potomstwem Pedajasza.
W każdym razie teksty podkreślające pochodzenie Zorobabela od Salatiela zdają się posiadać oczywisty kontekst polityczny, którym jest uznanie jego pretensji do tronu Dawida. Zorobabel, będąc potomkiem Dawida i mając u swego boku, pochodzącego z dynastii aaronowej Jozuego, wchodził w posiadanie wszelkich praw, by móc podjąć się dzieła odbudowy Świątyni Jerozolimskiej w 536 p.n.e.