 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
Witkacy –
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Polski malarz, pisarz, dramaturg oraz
filozof urodzony 24 lutego 1885 r. w
Warszawie. Był synem artysty oraz
nauczycielki muzyki. Kwestią edukacji syna
zajął się ojciec. Lekcji udzielali mu często
znani artyści oraz profesorowie akademiccy.
W 1905 r. Witkacy został studentem Akademii
Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach
ponownie osiadł w Zakopanem. Kiedy jego
narzeczona, Jadwiga Janiszewska, popełniła
samobójstwo, Witkacy wyjechał wraz z
Bronisławem Malinowskim w podróż do Nowej
Gwinei. Wskutek konfliktu z Malinowskim
wrócił do Europy akurat w momencie
rozpoczęcia I wojny światowej. Dołączył do
armii carskiej Rosji. Artysta został ranny w
walce i w 1917 r. zwolniony ze służby. W tym
czasie Witkacy zaczął malować portrety.
Jeszcze w Rosji zaczął pisać teksty o swoich
poglądach artystycznych (które wydano
później pod tytułem „Nowe formy w malarstwie
i wynikające stąd porozumienia”). |
|
|
 |
 |
 |
|
Witkacy stworzył koncepcję tzw. Czystej Formy.
Według niej najistotniejszym składnikiem dzieła
jest jego forma, która oddziałuje na odbiorcę,
wywołując u niego „uczucia metafizyczne”.
Artysta przyłączył się do Formistów, grupy
malarzy, wraz z którymi organizował wspólne
wystawy. W 1923 r. Stanisław Ignacy Witkiewicz
poślubił wnuczkę Juliusza Kossaka, Jadwigę Unrug. Małżeństwo
nie przetrwało. W 1927 wydał swoją powieść
„Pożegnanie jesieni”, a w 1930 r. –
„Nienasycenie”. W latach 30. artysta
doskonalił się jako portrecista. W 1935 r.
napisał „Pojęcia i twierdzenia implikowane
przez pojęcie Istnienia”, które stanowiły
wykładnię jego poglądów filozoficznych.
Uhonorowano go Złotym Wawrzynem Polskiej
Akademii Literatury. Za najwybitniejszy
utwór dramatyczny Witkacego uważa się
„Szewców” z 1934 r. 18 września 1939 r.
Stanisław Ignacy Witkiewicz popełnił
samobójstwo na wieść o ataku Sowietów na
Polskę. |
|
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
