Postacie Starego Testamentu
Miriam
Maria Byrska
Miriam – siostra Mojżesza i Aarona.

Czuwała nad losem swego brata – Mojżesza, gdy ten płynął w koszyczku z sitowia po wodach Nilu. Kiedy córka faraona, Termutis, ujrzała niemowlę, wzruszyły ją łzy małego chłopczyka. Wtedy Miriam, która przyglądała się wszystkiemu zza krzewów, odważnie zaproponowała księżniczce znalezienie kobiety, która wykarmi maleństwo. Córka faraona zgodziła się, a siostra Mojżesza przyprowadziła swoją (i jego) matkę Jokebed.

Potem, gdy jej brat wrócił z kraju Madianitów, aby wyprowadzić naród Izraela z niewoli egipskiej, wspierała go i opiekowała się Izraelitami na czas jego wizyt wraz z Aaronem u faraona.

Gdy Jahwe przeprowadził naród wybrany przez Morze Czerwone, Mojżesz z mężczyznami, a potem i Miriam z kobietami zainicjowali pieśń dziękczynną (inaczej Pieśń morza) ku czci Jahwe, chwaląc Go za wielką potęgę. Miriam później została w związku z tym nazwana prorokinią.

Według Biblii Miriam zmarła w miejscowości Kadesz, leżącej na pustyni Synaj.

Miriam zmarła podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej z Egiptu, w czasie gdy lud stanął u granic krainy Indumejczyków. Podczas wyjścia z Egiptu miała ona lat 40 (Józef Flawiusz).