Mesza (hebr. מֵישַׁע) – król Moabitów panujący w IX wieku p.n.e., syn Kemosz-meleka.
Zgodnie z relacją biblijnej 2 Księgi Królewskiej (2 Krl 3) Mesza był lennikiem króla izraelskiego Achaba, płacąc trybut w wysokości 100 tysięcy owiec i wełny ze 100 tysięcy baranów. Po śmierci Achaba zbuntował się przeciwko jego następcy Joramowi. Ten wyprawił się na Meszę w sojuszu z królem judzkim Jozafatem i władcą Edomu. Przeprawiwszy się przez terytorium Edomu uderzyli na Meszę od południa, jednak podczas siedmiodniowej wędrówki przez pustynię zabrakło im wody. Od śmierci z pragnienia uratował ich prorok Elizeusz, nakazując wykopać rowy, które w cudowny sposób napełniły się wodą. Mesza został pobity przez najeźdźców i oblężony w twierdzy Kir-Chareszet. Niemogący wyrwać się z oblężenia władca Moabu złożył swojego pierworodnego syna w ofierze Kemoszowi. Przerażeni tym czynem Izraelici wycofali się z walki i wrócili do swojego kraju.
W 1868 roku w Dibon w Jordanii odkryto tzw. stelę Meszy, na której wyliczono miasta zdobyte i ufortyfikowane przez króla Moabu po tym, jak zrzucił 40-letnie panowanie izraelskie i wystąpił przeciw „synowi Omriego”. Opisane wydarzenia datuje się na rok ok. 850 p.n.e.
Zgodnie z relacją biblijnej 2 Księgi Królewskiej (2 Krl 3) Mesza był lennikiem króla izraelskiego Achaba, płacąc trybut w wysokości 100 tysięcy owiec i wełny ze 100 tysięcy baranów. Po śmierci Achaba zbuntował się przeciwko jego następcy Joramowi. Ten wyprawił się na Meszę w sojuszu z królem judzkim Jozafatem i władcą Edomu. Przeprawiwszy się przez terytorium Edomu uderzyli na Meszę od południa, jednak podczas siedmiodniowej wędrówki przez pustynię zabrakło im wody. Od śmierci z pragnienia uratował ich prorok Elizeusz, nakazując wykopać rowy, które w cudowny sposób napełniły się wodą. Mesza został pobity przez najeźdźców i oblężony w twierdzy Kir-Chareszet. Niemogący wyrwać się z oblężenia władca Moabu złożył swojego pierworodnego syna w ofierze Kemoszowi. Przerażeni tym czynem Izraelici wycofali się z walki i wrócili do swojego kraju.
W 1868 roku w Dibon w Jordanii odkryto tzw. stelę Meszy, na której wyliczono miasta zdobyte i ufortyfikowane przez króla Moabu po tym, jak zrzucił 40-letnie panowanie izraelskie i wystąpił przeciw „synowi Omriego”. Opisane wydarzenia datuje się na rok ok. 850 p.n.e.