Melchizedek (hebr. מַלְכִּי־צָדֶק) – postać biblijna pojawiająca się w Księdze Rodzaju 14,18-20, przedstawiona jako kapłan El-Eljona („Boga Najwyższego”) i król Szalemu (Salemu, prawdopodobnie obecnej Jerozolimy). Wyniósł chleb i wino na powitanie Abrama przybywającego po wygranej bitwie. Zgodnie z tradycyjnie przyjętą datacją epoki patriarchów Izraela, uznawaną np. przez Williama F. Albrighta oraz Albrechta Alta, Melchizedek, jako współczesny Abrahamowi, żył na początku drugiego tysiąclecia p.n.e.
W Starym Testamencie wspominany jest także w Ps 110,4. W judaistycznej literaturze mądrościowej (hebr. hazal) okresu od Drugiej Świątyni aż do VI w. n.e., imię Melchi-sedek (hebr. מלכי־צדק) rozumiane było jako przydomek syna Noego Sema.
W Starym Testamencie wspominany jest także w Ps 110,4. W judaistycznej literaturze mądrościowej (hebr. hazal) okresu od Drugiej Świątyni aż do VI w. n.e., imię Melchi-sedek (hebr. מלכי־צדק) rozumiane było jako przydomek syna Noego Sema.