Elizeusz, hebr. אלישע – Elisa oznaczającego „Bóg wybawił; Bóg jest wybawieniem”, cs. Prorok Jelisiej – uczeń Eliasza, prorok biblijny, święty katolicki i prawosławny, wspominany w wielu innych Kościołach wschodnich.

Był synem rolnika Safata z Abelmechola. Został powołany na proroka przez Eliasza, któremu usługiwał przez 6 lat. Elizeusz uważał Eliasza za swojego duchowego ojca i był niczym jego pierworodny syn (pierworodnemu przypadały dwie części po ojcu – Elizeusz prosił Eliasza o dwie części jego ducha. Jego służba trwała około 60 lat. W czasie tym dokonał wielu cudów. Umarł "na chorobę, na którą miał umrzeć" za panowania Joasza, króla Izraela. O proroku owym wspomniał Jezus Chrystus w Ewangelii Łukasza.

Cuda uczynione przez Boga w wyniku modlitw Elizeusza opisane w Biblii:
- rozdzielenie wód Jordanu
- oczyszczenie źródła zaopatrującego Jerycho w wodę
- rozszarpanie 42 dzieci przez parę niedźwiedzi
- zaopatrzenie wojska w wodę
- dostarczenie wdowie oliwy
- powicie syna przez bezdzietną Szunemitkę (kobieta z Szunem)
- wskrzeszenie dziecka
- uzdatnienie zatrutej potrawy
- nakarmienie 100 mężczyzn 20 bochenkami chleba na prośbę mieszkańca z Baal-Szalisza
- uleczenie Naamana z trądu
- przeniesienie trądu z Naamana na Gechaziego
- wypłynięcie żelaznej części siekiery na powierzchnię wody
- ukazanie słudze anielskich rydwanów
- porażenie wojsk syryjskich ślepotą
- przywrócenie wzroku żołnierzom syryjskim
- wskrzeszenie zmarłego