Eldad (hebr. אֶלְדָּד) i Medad (hebr. מֵידָד) – postacie biblijne wspomniane w Księdze Liczb.
Eldad i Medad zostali spisani jako ludzie posiadający dar prorokowania pośród Izraelitów. Gdy Mojżesz wyprowadził z obozu siedemdziesięciu starszych do Namiotu Spotkania i za pośrednictwem Boga dał im moc wziętą z ducha, ci wpadli w uniesienie prorockie. Eldad i Medad pozostali w obozie Izraelitów. Tam zaczęli prorokować, jednak ze względu na to że nie poszli razem ze starszymi do Namiotu Spotkania, wiedziony zazdrością Jozue nalegał na Mojżesza, aby ten zabronił im prorokować. Mojżesz nie spełnił prośby, stwierdziwszy iż moc prorocza nie jest przeznaczona tylko dla ścisłego grona osób.
Eldad i Medad zostali spisani jako ludzie posiadający dar prorokowania pośród Izraelitów. Gdy Mojżesz wyprowadził z obozu siedemdziesięciu starszych do Namiotu Spotkania i za pośrednictwem Boga dał im moc wziętą z ducha, ci wpadli w uniesienie prorockie. Eldad i Medad pozostali w obozie Izraelitów. Tam zaczęli prorokować, jednak ze względu na to że nie poszli razem ze starszymi do Namiotu Spotkania, wiedziony zazdrością Jozue nalegał na Mojżesza, aby ten zabronił im prorokować. Mojżesz nie spełnił prośby, stwierdziwszy iż moc prorocza nie jest przeznaczona tylko dla ścisłego grona osób.