Achaz (hebr.: אחז, skrócona forma imienia Jehoachaz: [oby] Jahwe uchwycił − postać biblijna ze Starego Testamentu.
Król Judy w latach 734 p.n.e.-728 p.n.e. (daty sporne), współrządził od 735 lub wcześniej. Był synem Jotama. Po śmierci ojca został królem. Wprowadził kult pogański i nawet złożył w ofierze swojego własnego syna.
Achaz został pokonany, kiedy Izrael (państwo północne) i Syria podczas wojny syro-efraimskiej przeprowadziły wspólny atak na Judę. Odrzucając radę proroka Izajasza, zwrócił się o pomoc do króla asyryjskiego Tiglat-Pilesera III i tak stał się mu poddanym. Po jego śmierci rządy objął jego syn Ezechiasz.
Król Judy w latach 734 p.n.e.-728 p.n.e. (daty sporne), współrządził od 735 lub wcześniej. Był synem Jotama. Po śmierci ojca został królem. Wprowadził kult pogański i nawet złożył w ofierze swojego własnego syna.
Achaz został pokonany, kiedy Izrael (państwo północne) i Syria podczas wojny syro-efraimskiej przeprowadziły wspólny atak na Judę. Odrzucając radę proroka Izajasza, zwrócił się o pomoc do króla asyryjskiego Tiglat-Pilesera III i tak stał się mu poddanym. Po jego śmierci rządy objął jego syn Ezechiasz.
 |
 |
 |