Pam Gems
ur. 1 sierpnia 1925 - zm. 13 maja 2011
Angielska pisarka. Pochodziła z rodziny robotniczej, wychowywała się w domu, w którym panowały kobiety - jej obie babcie i matka. Naukę w szkole średniej porzuciła, gdy wybuchła II wojna światowa i wstąpiła do WRENS (The Women's Royal Naval Service). Po wojnie uzupełniła wykształcenie, ukończyła psychologię na uniwersytecie w Manchesterze. Karierę pisarki rozpoczęła stosunkowo późno - gdy była dobrze po czterdziestce, miała czwórkę dzieci, za sobą prace między innymi jako ogrodniczki i asystentki dziennikarzy w BBC.
Pierwszą sztukę - "A Builder by Trade" napisała - w 1962 roku dla radia, z napisaniem następnej, tym razem dla teatru, czekała do 1972, a rzecz nosiła tytuł "Betty's Wonderful Christmas". Inna sztuka Gems, "The Amiable Courtship of Miz Venus and Wild Bill" z 1973 pokazana była podczas Teatralnego Sezonu Kobiet w londyńskim Almost Free Theatre w 1975, a rok później sztuka "Dusia, Ryba, Wal i Leta" była już poważnym sukcesem. W niemal wszystkich sztukach Gems głównymi bohaterkami są kobiety. Pisze o nich z humorem, współczuciem, przewrotnie, zawsze ze zrozumieniem i odpowiedzialnie, bo mówi o miejscu i roli kobiety w społeczeństwie, bo odkrywa ich tożsamość w patriarchalnym świecie. Przez to zestawiana była przez krytykę ze współczesnymi autorkami Caryl Churchil i Timberlake Wertenbaker.
Jest autorką dwóch powieści "Mrs Frampton" (1988) i jej kontynuacji "Bon Voyage Mrs Frampton" (1990).
Dla teatru napisała, obok już wymienionych, sztuki: "Loving women", "Królowa Krystyna", "Piaf", "Marlena", "Nelson" (dramat wyróżniony dwiema nagrodami) i najnowszą, w 2006 roku, "Mrs Pat". Jest też autorką adaptacji i przeróbek znanych dzieł literatury światowej - na przykład "Mewa", "Wujaszek Wania", "Wiśniowy sad" Czechowa, "Dom lalki", "Kobieta z morza" Ibsena, "Yerma" Garcii Lorki, "Błękitny anioł" Henryka Manna, "Dama kameliowa" Dumasa syna, a także dramatu Stanisławy Przybyszewskiej "Sprawa Dantona".
Wiele dramatów poświęciła artystkom i kobietom znanym w historii - Róży Luxemburg ("My Name Is Rosa Luxemburg" wg sztuki Marianny Auricoste), Edith Piaf ("Piaf"), Marlenie Dietrych, ("Marlene"), a o Dolores Ibarruri Gómez, znanej pod pseudonimem La Pasionaria, wielkiej działaczce i reformatorce Komunistycznej Partii Hiszpanii, autorce słynnego powiedzenia No pasaran!, napisała musical (" Pasionaria") z muzyką Paula Sanda.
ur. 1 sierpnia 1925 - zm. 13 maja 2011
Angielska pisarka. Pochodziła z rodziny robotniczej, wychowywała się w domu, w którym panowały kobiety - jej obie babcie i matka. Naukę w szkole średniej porzuciła, gdy wybuchła II wojna światowa i wstąpiła do WRENS (The Women's Royal Naval Service). Po wojnie uzupełniła wykształcenie, ukończyła psychologię na uniwersytecie w Manchesterze. Karierę pisarki rozpoczęła stosunkowo późno - gdy była dobrze po czterdziestce, miała czwórkę dzieci, za sobą prace między innymi jako ogrodniczki i asystentki dziennikarzy w BBC.
Pierwszą sztukę - "A Builder by Trade" napisała - w 1962 roku dla radia, z napisaniem następnej, tym razem dla teatru, czekała do 1972, a rzecz nosiła tytuł "Betty's Wonderful Christmas". Inna sztuka Gems, "The Amiable Courtship of Miz Venus and Wild Bill" z 1973 pokazana była podczas Teatralnego Sezonu Kobiet w londyńskim Almost Free Theatre w 1975, a rok później sztuka "Dusia, Ryba, Wal i Leta" była już poważnym sukcesem. W niemal wszystkich sztukach Gems głównymi bohaterkami są kobiety. Pisze o nich z humorem, współczuciem, przewrotnie, zawsze ze zrozumieniem i odpowiedzialnie, bo mówi o miejscu i roli kobiety w społeczeństwie, bo odkrywa ich tożsamość w patriarchalnym świecie. Przez to zestawiana była przez krytykę ze współczesnymi autorkami Caryl Churchil i Timberlake Wertenbaker.
Jest autorką dwóch powieści "Mrs Frampton" (1988) i jej kontynuacji "Bon Voyage Mrs Frampton" (1990).
Dla teatru napisała, obok już wymienionych, sztuki: "Loving women", "Królowa Krystyna", "Piaf", "Marlena", "Nelson" (dramat wyróżniony dwiema nagrodami) i najnowszą, w 2006 roku, "Mrs Pat". Jest też autorką adaptacji i przeróbek znanych dzieł literatury światowej - na przykład "Mewa", "Wujaszek Wania", "Wiśniowy sad" Czechowa, "Dom lalki", "Kobieta z morza" Ibsena, "Yerma" Garcii Lorki, "Błękitny anioł" Henryka Manna, "Dama kameliowa" Dumasa syna, a także dramatu Stanisławy Przybyszewskiej "Sprawa Dantona".
Wiele dramatów poświęciła artystkom i kobietom znanym w historii - Róży Luxemburg ("My Name Is Rosa Luxemburg" wg sztuki Marianny Auricoste), Edith Piaf ("Piaf"), Marlenie Dietrych, ("Marlene"), a o Dolores Ibarruri Gómez, znanej pod pseudonimem La Pasionaria, wielkiej działaczce i reformatorce Komunistycznej Partii Hiszpanii, autorce słynnego powiedzenia No pasaran!, napisała musical (" Pasionaria") z muzyką Paula Sanda.
